We zijn alweer in het 14^e land aangekomen van onze wereldreis. Met nog minder dan 2 maanden te gaan, beginnen we inmiddels een beetje aan onze thuiskomst te denken. Elke houdt zich vooral bezig met het updaten van haar CV en is voorzichtig aan het zoeken naar een nieuwe baan. Vincent daarentegen heeft zijn baan behouden en vindt het veel leuker om op funda te kijken naar een nieuw huis. Ook hebben we de tickets geboekt van Londen naar Amsterdam. Op 6 augustus landen we om 20.10 op Schiphol. Omdat we in eerste instantie naar Brazilie wilden is onze terugvlucht van Rio de Janeiro naar Londen. We hebben ontzettend goede verhalen gehoord over Colombia en hebben daarom onze plannen gewijzigd. Een vlucht van Colombia naar Rio blijkt echter enorm duur en we hebben een goedkoper ticket kunnen vinden vanuit Caracas, Venuezuela. Die hebben we dan ook geboekt voor 2 augustus. Ons plan is dan om de komende weken via Equador helemaal naar Caracas te reizen. We hebben er zin in!

Waar waren we gebleven? Vanuit Isla del Sol in Bolivia hebben we de bus gepakt naar Puno in Peru. De grensformaliteiten stellen zoals zovaak niets voor. Stempeltje halen aan de ene kant en stempeltje halen aan de andere kant. Onze paspoorten staan inmiddels stampvol met stempels. We slapen de nacht in Puno, een verschikkelijk lelijke stad, voordat we de volgende dag doorreizen naar Cusco. Cusco ook wel de navel van de aarde genoemd, is de oude hoofd- en heilige stad van de Inca's en het uitgangspunt om naar Macchu Picchu te gaan (de verborgen Inca stad). De stad is ontzettend mooi met heel veel mooie Inca gebouwen. Het jammere is dat we Cusco moeten delen met duizenden andere toeristen. Als we in Cusco aankomen worden we ook meteen belaagd door allerlei verkopers ' massage massage' (zijn we soms in Bangkok?). Ook lopen overal mensen in traditionele kleding met lama's rond en vragen aan toeristen of ze met hun op de foto willen, natuurlijk voor geld. Cusco is meteen ook een stuk duurder dan de rest van Peru en na wat zoeken door de stad vinden we eindelijk een betaalbaar hostel met een heeeeerlijke woonkamer!

Zaterdag 5 juni, Vincent zijn 31^ste verjaardag! Elke staat vroeg op om een ontbijtje te maken en om de ballonen op te blazen om de kamer te versieren. Dan wordt Vincent wakker gemaakt: Happy Birthday! Toch raar een verjaardag in het buitenland! De hele dag staat de skype aan, de smsjes, facebook/hyves berichten komen binnen en dat alles zorgt ervoor dat Vincent zich toch nog een beetje jarig voelt. In de middag regelt Elke nog een taart en deze eten we met zijn tweetjes op. Als we later naar de bakker lopen om een broodje te halen, komen we Janneke & Marleen uit Den Ham tegen. We zijn hun al eerder tegengekomen in Bariloche, Argentinie en zij doen een project in Cusco. Voor de volgende dag spreken we af wat te gaan drinken. De rest van de middag zijn we bezig met het boeken van een tour. De beroemde Inca trail moet maanden van te voren geboekt worden en dit was voor ons geen optie. We zitten ontzettend te twijfelen of we de Salkantay trekking willen doen of de Inca Jungle Trek. Na lang wikken en wegen kiezen we voor de laatste en deze boeken we na wat afdingen bij Reserv Cusco. 's Avonds willen we er een gezellig avondje van maken maar helaas wordt Elke ziek. De volgende dag blijft Elke in bed, terwijl Vincent wat door de stad struint en wat gaat drinken met Janneke & Marleen. We zitten te twijfelen of we de tour van morgen wel door moeten laten gaan omdat Elke nog diep onder de wol ligt. In de avond lijkt het iets beter te gaan en daarom besluiten we het gewoon door te laten gaan.

Op maandag is het dan zover, we gaan met een vier daagse tour naar Macchu Picchu. De eerste dag is mountainbiken, de andere drie dagen hiken. De eerste dag vertrekken we met een minibusje met vier personen en de gids naar de sacred valley. We stoppen in een leuk plaatsje in de sacred valley en kunnen vanaf hier de eerste Inca Ruines bekijken, indrukwekkend! Vervolgens rijden we naar 4800 meter. Vanaf hier lijkt het verdacht veel op de deadroad die we gefietst hebben, alhoewel iets minder steile afgronden. We zijn inmiddels experts met hard van de berg af fietsen en dit doen we dan ook! In drie uurtjes komen we beneden bij onze eerste overnachtingsplek Santa Martha. Daar hebben we genoeg vrije tijd om te relaxen. Elke kruipt het bed maar weer in want die voelt zich nog steeds niet goed, terwijl Vincent het niet zo bijzondere plaatsje bekijkt. Jammer genoeg hebben we een verschikkelijk irritante Amerikaan in de groep zitten die zoo overheersend is dat we het vanaf minuut 1 al helemaal zat zijn. Gelukkig is Monique, een Nederlands meid uit Emmeloord, wel heel aardig. 's Avonds wordt er door een persoonlijke kokin een heerlijke Peruaanse maaltijd voor ons gemaakt, mmmhhh!

De tweede dag van de tour staan 7 uur hiken op het programma. Het eerste uur lopen we langs de rivier om daarna drie uur over de orginele Inca Trail te lopen. Dit pad loopt super steil omhoog langs enorm steile afgronden, ongelofelijk! Door de overstromingen van januari/februari is het tweede gedeelte van het pad langs de rivier compleet weggevaagd. We moeten dan ook de laatste 3 uur over de weglopen, super saai. Als er dan een taxi langskomt, bedenkt Elke, die zich nog steeds niet goed voelt, zich niets en stapt in de taxi. Deze brengt haar samen met Monique naar Santa Martha waar we die nacht overnachten. De tweede dag lopen we wederom 2,5 uur langs de saaie weg. Volgens de gids is de andere route waar de Salkantay ook overgaat (die we graag wilden lopen), gesloten vanwege overstromingen. Achteraf blijkt dit grote onzin te zijn! Dit is helaas niet de eerste keer dat onze gids ons voorliegt en echt blij met hem zijn we niet. Het laatste anderhalf uur lopen we naar Aguas Calientes langs de spoorlijn en kunnen we de Macchu Picchu hoog in de bergen zien liggen, mooi! Aguas Calientes is genoemd naar de hotsprings en daar genieten we in de middag heerlijk van. Daarna gaan we vroeg naar bed want de wekker gaat de dag erna om kwart voor vier. We willen namelijk als een van de eersten bij Macchu Picchu zijn als deze om zes uur opengaat.

Midden in de nacht vertrekken we met honderden andere toeristen de anderhalf durende tocht omhoog naar Macchu Picchu. En omhoog is het, pffff! Om half zes staan we bij de eerste 200 toeristen te wachten voor de toegangspoort en ook hebben we tickets weten te bemachtigen voor Wayna Picchu (er zijn maar 200 tickets), de steile berg bekend van de foto's. Tot onze grote ergenis moeten we nog tot 6.20 wachten tot onze gids de groep van 30! man bij elkaar heeft om de tour door Macchu Picchu te beginnen. Gelukkig is het Macchu Picchu geheel in wolken gehuld en kunnen we toch nog niets zien. De gids laat ons de belangrijkste plekken van Macchu Picchu zien. Als om negen uur de tour eindigd heeft Macchu Picchu zich nog steeds niet in volle glorie laten zien. Om 10.00 komt de zon er eindelijk doorheen en de blik op Macchu Picchu is werkelijk waar magisch!! We kunnen nu de omliggende bergen zien, de grote van Macchu Picchu en de omliggende mega steile kliffen. We zijn onder de indruk!

Vincent beklimt met Monique, Janneke en Marleen de Wayna Picchu terwijl Elke toch maar beneden blijft en nogmaals een rondje loopt (dit keer niet in de wolken). Ondertussen stromen de toeristen binnen en is het vol van de tourgroepen. In het hoogseizoen komen er 3000 toeristen per dag!! De tocht naar Wayna Picchu is een megasteile anderhalf durende tocht omhoog. Vanuit hier heb je een geweldig uitzicht over Macchu Picchu en de omliggende bergen. Ook kun je hier zien dat Macchu Picchu gebouwd is in de vorm van een Condor. Eenmaal beneden relaxen we wat in het gras, lopen we nog een keer een rondje en om 14.00 vinden we het genoeg en lopen we terug naar Aguas Calientes. Hier moeten we ons nog tot 21.00 vermaken want we hebben de laatste trein terug. Aangezien de treinrails grotendeels weggespoeld is door de overstromingen, gaan we eerst een uur met de trein, dan een half uur met bus 1 en vervolgens nog eens 2,5 uur met bus 2. Als we om half drie midden in de nacht aankomen zijn we compleet gesloopt! Terugkijkend kunnen we zeggen dat de Inca Jungle trek niet zoveel indruk op ons heeft gemaakt maar dat Macchu Picchu geweldig was.

In Cusco blijven we nog twee nachten om even bij te komen van de tocht en Elke spendeert die dagen eigenlijk alleen maar in bed om uit te zieken. Op zaterdag 12 juni nemen we de nachtbus naar Arequipa, de tweede grootste stad van Peru. We komen om 5 uur 's nachts aan en laten ons door de taxi naar een hostel brengen. Daar mogen we gelukkig nog een paar uurtjes bijslapen in de TV kamer. Het hostel is een van de beste waar we ingeslapen hebben. Er is een zwembad, hangmatten, playstation 3, mega televisies, grote keuken etc. In de middag horen we dat Janneke en Marleen ook naar Arequipa komen en regelen voor hun een kamer bij de baas aangezien het hostel vol zit. Door wat miscommunicatie lopen we elkaar die avond mis... Maar de volgende ochtend zitten we met zijn vieren om 6.30 voor de TV om de eerste wedstijd te kijken van het Nederlands elftal. Dat we gewonnen hebben, is ook alles mee gezegd! De rest van de dag hangen we lekker bij het zwembad en 's avonds maken we een oerhollandse maaltijd; gekookte aardappels, broccoli, bloemkool, maizena sausje en verse hamburgers!! Arequipa staat bekend om de Colca canyon, de diepste canyon in de wereld maar we kunnen ons er niet toe zetten deze te bezoeken omdat het zo gezellig is in ons hostel.

Op dinsdag zwaaien we Janneke & Marleen uit die richting Bolivia gaan en wij boeken voor de volgende dag de bustickets naar Ica. Die dag lopen we nog een rondje door Arequipa maar we zijn snel uitgekeken want zo bijzonder is het niet. Drie keer raden waar we weer belanden? Juist in de hangmatten bij het zwembad. De busreis naar Ica duurt 10 uur en dit keer hebben we de dag bus. De route is langs de kust van Peru waar het eigenlijk gewoon 1 grote vieze zandbak is. Ook in Peru ligt overal plastic en afval, bah! Vanuit Ica nemen we de taxi naar Huacachina, een oase stadje en belanden we in het donker in een party hostel met zwembad. We drinken snel even een biertje en belanden dan snel in bed want we zijn moet van de busreis.

Als we de volgende ochtend gaan ontbijten schrikken we ons kapot, we zijn omringd door gigantische zandduinen. Het is net of we in de sahara zitten!! We lopen na het ontbijt een rondje door Huacachina en zien inderdaad dat het een oase, compleet met palmbomen, is. In de middag hebben we een buggy/sanboarding tour geboekt. Daar komen we aan de praat met Hugo & Angelle die 5 dagen begonnen zijn met hun wereldreis van 12 maanden, ongeveer dezelfde route als ons maar dan andersom. Tja en dan wordt je weer met de neus op de feiten gedrukt dat onze reis er ‘bijna'opzit. We vinden het ontzettend leuk om Hugo & Angelle tips te geven en volgens ons waren zij er ook wel blij mee! De tour is geweldig! We crossen met de buggy door de zandduinen en het lijkt soms wel een achtbaan... We worden bij een grote duin afgezet om met de sandboard naar beneden te gaan. Vincent natuurlijk als een echte snowboarder en Elke gaat op de kont op het bord naar beneden, lachen! Het zand zit werkelijk waar overal in maar het is het meer dan waard. 'S Avonds eten we wat met Hugo & Angelle en moeten we ook meteen weer afscheid nemen want we vertrekken de volgende dag alweer naar Huaraz. Eerst 5 uur in de local bus naar Lima en vervolgens nog een 10 uur in een luxere bus naar Huaraz. Na deze busrit zijn we het zoooo ontzettend zat om in bussen te reizen!!

In Huaraz belanden we in een hostel vol met Israeliers (onze favoriete vrienden, not) maar we zijn te moe iets anders te zoeken. Huaraz zelf is niet zo'n bijzondere plaats maar de omliggende bergketen de Cordilla Blanca is werkelijk waar prachtig. Op zaterdag zoeken we eerst een ander hostel en regelen we een busje die ons de volgende dag naar het begin punt van de trek naar Laguna 69 brengt. We starten op 3800 meter hoogte met lopen en eindigen 2,5 uur en 8 km later op 4500 meter bij Laguna 69. We kunnen zeggen dat dit 1 van de mooiste wandelingen is die we ooit gedaan hebben. Onderweg zijn we omringt door witte sneeuwtoppen, lopen we door prachtige vegetatie en het eindpunt Laguna 69 is adembenemend!! De tocht is zwaar maar we merken toch dat we al wat aan de hoogte gewend zijn. Er zijn mensen die er twee keer zo lang over doen en compleet buiten adem zijn.

De laatste dag in Huaraz laten we ons verleiden tot een paardrijtocht van vier uur en dit hadden we beter niet kunnen doen. De paarden zijn zo mak dat ze gewoon stom achter elkaar aan lopen en niet in draf willen. De omgeving maakt gelukkig nog wat goed! Met een gigantische zere kont nemen we 's avonds de nachtbus naar Truijillo in het Noorden van Peru.

We willen bij deze alle (oud) Gorenaren een heel gezellig schoolfeest wensen en drink een biertje op ons!

PS1: familie, misschien kunnen jullie je dit jaar een beetje gedragen tijdens de zaterdagmiddag!

PS2: Bert Boers 1 gehaktbal is genoeg dit jaar

PS3: Betsy, dit jaar geen ritje naar Hengelo

PS4: Joost Morsink houdt je het dit jaar zondagavond eindelijk een keer vol?

PS5: Truus, een bak salade van holtmaat graag bewaren voor als we terug zijn

PS6: Wil, geen zorgen over vieze schoenen in huis, deur niet op slot, saxo in de woonkamer, kaas verdwenen uit de koelkast