Wij zijn kampioen, jah wij zijn kampioen.... We vallen meteen maar met de deur in huis want, voor de degenen die het nog niet wisten, we zijn terug gegaan naar Nederland voor het kampioenschap van FC Twente. Vincent heeft namelijk wel een ticket voor de uitwedstrijd kunnen regelen (bedankt David) voor de wedstrijd NEC-FC Twente .We blikken even terug op een mega rare maar ontzettend leuke week in ons koude (want dat was het) kikkerlandje.

Op zondag 25 mei zijn we niet zoals in het vorige verhaal richting San Pedro de Atacama gegaan maar richting Santiago in Chili. We konden een redelijk geprijst vliegticket krijgen vanuit deze stad en om onze reis te vervolgen was dit ook een ideaal vertrekpunt naar Nederland. Enige nadeel is wel dat de reis (zelfs voor ons doen) mega lang is. Er staat ons eerst een busreis te wachten van jawel 20 uur naar Mendoza. Hier stappen we over in een bus die ons in 8 uur dwars door de Andes naar Chili brengt. Een prachtige rit door de bergen! Na zes uur krijgen we een lekke band en stappen we een kwartier later over in een andere bus die nog plek heeft. Onvoorstelbaar hoe makkelijk dat hier allemaal gaat. We vinden makkelijk ons hostel en proberen nog even een nachtje goed te slapen in Santiagio. De volgende dag vertrekt ons vliegtuig namelijk naar Atlanta, een vliegreis van 10 uur. In Atlanta moeten we 10 uur wachten voor onze vlucht naar Dusseldorf. We boeken maar een hotel voor die 10 uur zodat we nog een beetje kunnen relaxen. De laatste 10 uur vliegen naar Dusseldorf gaan tergend langzaam en inmiddels zijn we ook best wel zenuwachtig. De enigen die weten dat we terugkomen zijn Fons & Esther de oom en tante van Vincent, Lieke en Joost. Die twee komen ons ook ophalen van het vliegveld. Als we door de douane komen staat ons geen welkomscommitee te wachten.... (we hebben er zelf voor gekozen maar het is toch wel kaal) Joost en Lieke komen later omdat we eerder dan gepland, geland zijn. Gelukkig komen ze ons anderhalf uur later verwelkomen en rijden we met zijn vieren (de toeristische route) terug naar Hengelo. Onderweg hebben we natuurlijk superveel bij te kletsen en zijn we alle vier in spanning hoe de ouders zouden reageren. Voordat we naar het werk van Vincent zijn vader rijden, eten we eerst nog even een broodje Filet Americain. Wat smaakt dat ontzettend lekker na 8 maanden!! Een pak Nederlandse melk en het is helemaal compleet!! Half vermomd rijden we vervolgens naar Evert.... Die arme man krijgt de schrik van zijn leven als daar zijn zoon in 1x in de gang staat. Hij kan het eigenlijk totaal niet beseffen en staat ons een beetje luchtig met enorme pretogen aan te kijken. We drinken even een bakkie koffie voordat we ons naar de verjaardag van Wil, de moeder van Vincent begeven.

In Goor zitten we allebei met muts en zonnebril op, onderin de auto, zodat niemand ons kan herkennen want we willen nog meer mensen verrassen. Wil zit gezellig met de dames buiten koffie te drinken en als Vincent binnen komt lopen horen we minimaal twintig keer achter elkaar Ohhooo. We denken nog even dat we Wil moeten opvangen zo geschrokken is ze! Wat een leuk verjaardadskado!! Ook hier drinken we een bakkie koffie en eten we een stuk taart. Na twee uurtjes op de verjaardag wil Elke ook heel graag haar ouders verrassen. Ria zou eigenlijk moeten werken maar Lieke heeft stiekem haar werk opgebeld zodat ze vrij is deze week. Dit vond Ria al erg raar want het was toch heel druk? Op de ruinelaan aangekomen kruipen we onder de ramen door naar de voordeur. Mam Ria kan het allemaal niet zo beseffen en begint helemaal te trillen. Wat heerlijk om iedereen te verassen!

De vader van Elke is nog op zijn werk en Ria belt Bert op zijn werk met het plan te gaan Barbecuen, zodat hij eeder naar huis komt. Daar is Bert natuurlijk wel voor te porren! Eerst doen we nog even de ogen dicht want eerlijk is eerlijk, we hebben een gigantsiche jetlag en zijn mega moe van het lange reizen. Bert komt eerder thuis dan gepland en Elke staat nog uitgebreid onder de douche als Vincent roept ‘je vader komt eraan'. Shit, snel afdrogen, kleren aan en verstoppen! Bert weet niet wat hij ziet als we hem van achteren besluipen. Hij staart ons ongeveer een minuut aan voordat hij uberhaupt iets zegt. Haha missie geslaagd! 's Avonds eten we met zijn allen andijvie stampot (ja ook al is het 25 graden buiten). Daarna moeten we alweer de auto in voor de verjaardag van Wil. Onderweg hebben we nog net even vijf minuten de tijd om langs de familie Zwiers te rijden. De reactie ‘ik denk dat ik Vincent zie' zegt genoeg! Jelte is jammer genoeg buiten aan het spelen en ziet zijn grote vriend Vincent niet. Tijd voor koffie hebben we niet want we hebben nog meer mensen te verrassen die avond. We rijden wederom undercover door Goor en zien bij de verjaardag van Wil de hele familie van Vincent. Ook ontmoeten we Wendy, de nieuwe vriendin van Joost, leuk! Heel veel tijd om bij te kletsen met iedereen hebben we niet en na een kleine twee uurtjes vertrekken we naar de verjaardag van Joost Morsink. Onze beste vrienden zijn nu 20 weken zwanger en we hebben ze enorm gemist! Joost Heijmer brengt ons met zijn muziek bus naar Joost & Aafke. Wij zitten achterin de laadruimte en we horen Joost de tuin in lopen met de melding ‘Jullie moeten even meelopen, ik heb een kado bij me van Vincent & Elke'. Er wordt nog door Joost M gezegd 'Wat voor een achterlijk kado heeft die Heijmer nu weer geregeld'. Tadaaaa!!! Wij zijn het!! Elke & Aafke vliegen elkaar na de nodige oh's en ah's meteen in de armen maar mannen kunnen dat op de een of andere manier niet. Joost timmert Vincent zo ongeveer in elkaar van de schrik... Wederom missie geslaagd! Ook de overige vrienden uit Goor zijn op de verjaardag en ook met hun is het een leuk weerzien! We hebben een mega gezellige avond maar om twee uur moeten we het toch echt opgeven, we zijn kapot!

Een heerlijke nacht in een zacht groot bed, zorgt ervoor dat we redelijk uitgerust zijn op koninginnedag... Vincent doet 's ochtends een rondje over de rommelmarkt en om half twee nemen we de trein naar Enschede om koninginnedag te vieren. Meteen voelen we een soort van tijdsdruk die we heel lang niet gehad hebben. Op reis mag alles, moet niets en hoeven we geen rekening te houden met anderen. Dat is nu wel heel anders want voor we het weten zijn de dagen alweer volgepland. Helaas is het weer op koninginnedag totaal omgeslagen en regent het eigenlijk de hele dag, jammer! Toch hebben we een gezellige dag en kletsen we gezellig bij met iedereen. 'S Avonds besluiten we nog even bij Henk & Wilmie (oom en tante Elke) langs te gaan. Ook zij staren ons aan alsof we een stel buitenaardse wezens zijn als we binnen komen lopen! Zaterdag doen we het maar eens rustig aan. Vincent zwaait gaat met zijn vader naar de A1 om de spelersbus van FC Twente uit te zwaaien. Wat een spektakel op de A1! Elke brengt in de tussentijd een bezoekje aan de fam Kemper die ook nog van niets weten, heerlijk de verbaasde gezichten! In de avond brengen we een bezoekje aan de oma van Vincent. Daarna gaan we gezellig met Wil, Evert, Joost en Wendy, uiteten. Later staat er iets bijzonders te gebeuren want voor het eerst in ruim acht maanden slapen we een nacht apart, hihi! Elke heeft namelijk geen zin om bij een slecht slapende, zenuwachtige Vincent te slapen...

Zondag 2 mei, de dag waar het om gaat! Natuurlijk vertrekken we op tijd vanuit Goor naar Enschede om helemaal niets van de dag te missen. Nog geen 5 minuten nadat we zijn vertrokken gaat het eerst blikje Grolsh open. Iedereen is erg gespannen en dat is ook te merken als we met de auto bij de parkeerplaats van de ijsbaan komen. Iedereen is ongeduldig en wil zo snel mogelijk de bus in. Ik zit helaas in de derde en laatste cluster met bussen, wat betekent dat we net na 11 uur Enschede verlaten.Ik kan helaas niet bij mijn vrienden in de bus zitten, maar ik maar wat blij dat ik een kaartje heb. In de bus is het erg gezellig en toch ook erg gespannen. Het duurt erg lang voordat we in Breda aankomen en even lijkt het erop dat we het begin van de wedstrijd moeten missen. Gelukkig stappen we 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd het vak binnen. Ook daar is de spanning om te snijden, maar de sfeer is werkelijk waar geweldig. Iedereen straalt uit dat het vandaag moet gebeuren, iedereen schreeuwt zijn longen uit zijn lijf en gaat als een wilde tekeer.....Twente is gelijk de betere partij en moet eigenlijk al minimaal 3 keer scoren in het eerste kwartier. Wanneer dit toch niet gebeurt krijgen we het bericht uit Nijmegen dat Ajax met 1-0 voor staat. Na een moment van stilte gaat iedereen nog harder schreeuwen...in de 25^ste minuut een duel....scheidsrechter fluit....heeft Janssen een domme overtreding begaan...er wordt rood getrokken...maar dan voor een speler voor NAC....het vak juicht en als een halve minuut later de 0-1 ook nog eens is gescoort, is het een dolle boel...Iedereen valt over elkaar, valt elkaar in de armen...of slaat de ander (per ongeluk) een kapotte neus....Wat een geweldig gevoel geeft dit, nu moet het zeker gaan gebeuren, we moeten kampioen worden. Tussendoor raken we nog even in de war...Nec zou gelijk hebben gemaakt tegen Ajax, maar dit wordt snel weer tegengesproken....

De tweede helft is toch nog erg spannend omdat Twente verzuimd het 2^e doelpunt te maken en met een doelpunt van NAC is Ajax (staat inmiddels 3-0 voor) kampioen. In de 75^ste minuut komt aan alle spanning een einde als Twente de 2-0 maakt....Nu ontploft het vak en komt het besef dat we kampioen gaan worden. Vincent wordt door Joost (een beetje in de olie) meerdere malen erop geattendeerd dat het geweldig is dat hij er is en we dit met zijn allen kunnen mee maken en vieren. Tot het eindsignaal is het een groot feest in het vak en dan is het zover...we zijn kampioen van Nederland...wie had dat kunnen bedenken toen wij eind Augustus vertrokken, onbeschrijvelijk om hier bij te zijn...Het feest in het vak wordt nu samen gevierd met de spelers die juist de schaal hebben ontvangen.Na een uur gaan we terug naar de bus en gaat het feest verder,de blikjes bier gaan open en binnen een kwartier is de ruime voorraad overal uitverkocht. Elke keer als het journaal/sport op de radio is wordt het stil in de bus en bij het nieuws dat Twente kampioen is begint iedereen weer te schreeuwen.

Onderweg wordt ons verteld dat het centrum van Enschede volledig vol is en dat we niet de stad in kunnen. Iedereen straalt gelijk ‘dat zullen we dan nog wel zien'uit en als we afgezet worden in Enschede lopen we in een kolonne naar de trein en binnen 10 minuten lopen we vanaf het trienstation de stad in. We worden als helden ontvangen en de weg wordt voor ons vrij gemaakt. Het is echter een verschrikkelijke bende in de stad en als het nieuws ons bereikt dat de spelers de stad niet meer in kunnen komen, gaan we na 2 uurtjes feesten terug naar Goor. De bus terug is overvol maar niet minder gezellig!!! Elke heeft de wedstrijd met Aafke, Aniek & Cindy gekeken op de grote markt in Enschede, waar het megadruk maar erg gezellig was!

Na een beetje onwerkelijk nacht wordt ik 's ochtends wakker gebeld dat we om 11 uur al weer richting Enschede gaan, de spelers zullen om 12 uur gehuldigd worden bij het stadhuis. Nou jou opstaan dan maar, snel een beschuitje met vlokken eten, hmmm lekker ook niet verkrijgen in de rest van de wereld....en weer met de trein. Ook hier zijn de blikjes bier gelijk weer aanwezig, zodat we door kunnen gaan met datgene waar we nog geen 10 uur geleden mee zijn gestopt. Bij het stadhuis aangekomen is het nog vrij rustig. Gezien de relatief kleine ruimte was men bang voor te veel bezoekers en is er maar weinig rugbaarheid gegeven aan de huldiging. Dit maakt het niet minder gezellig en als de spelers het bordes op komen, worden de fakkels aangestoken en begint het zingen weer. De spelers worden compleet uitgerookt maar dat maakt de pret er niet minder om. Het massaal toezingen van de broer van Luuk de Jong (Siem is speler van Ajax) terwijl deze aan de telefoon is, is wel een van de hoogtepunten...

Na een half uur gaan de spelers verder en gaan we terug naar het stadion voor de officiële huldiging. Het weer is gezien de verwachting een meevaller, zelfs de zon breekt nog even door. Ook hier is het weer erg gezellig en vooral veel bier drinken. Tegen zes uur komen de spelers tevoorschijn en barst het feest weer helemaal los. Wat een topdag en geweldig om mee te maken. Met 65.000 supporters is het werkelijk een super ervaring om hier bij aanwezig te zijn.

Tegen 8 uur is de dag ten einde en gaat Vincent met een brede grijns en lichtjes aangeschoten terug naar Lochem, waar de twee dagen worden nabesproken met Elke die hij voor het eerst in ruim 250 dagen, twee dagen niet heeft gezien......We komen beide tot de conclusie dat we de juiste keuze hebben gemaakt om hiervoor terug te gaan.Elke heeft die dag niet echt behoefte gehad aan een mannenfeestje en is 's middags op bezoek geweest bij Maren & Rob om hun nieuwe huis te bezichtigen, daarna is ze nog even bij Truus langs geweest om vervolgens nog even bij Wil & Evert de huldiging te kijken.

De ochtend na het feest is Vincent mooi brak! Zijn stem is niet te best en de alcohol heeft hem ook niet zo'n goed gedaan. Toch sleept Elke hem mee de stad in voor zijn grote hobby, winkelen. We moeten namelijk even wat inkopen doen voor het vervolg van de reis en het eten van vanavond. We hebben namelijk afgesproken met de vriendinnen en aanhang van Elke in Amersfoort! Suus is helaas nog met vakantie. Wat een heerlijke avond hebben we gehad en wat was het leuk om Lotte zwanger te zien. Zij is namelijk uitgerekend voordat we terugkomen en het zou toch wel raar zijn geweest als ze in 1x met zijn drieen waren!

Onze laatste hele dag in Nederland komen we nog een beetje in tijdsnood.. Toch te kort zo'n weekje. We krijgen nog even een bezoekje van de familie Zwiers in de middag en nemen daarna afscheid van Ria. Bij Joost & Aafke eten we nog even een hapje mee en dan is het tijd om ook van hun afscheid te nemen. Bij de ouders van Vincent zijn ook Joost & Wendy nog even langsgekomen om doei te zeggen. Vincent moet zijn backpack nog even inpakken en voor we het weten is de dag alweer voorbij. Met een beetje gemengde gevoelens gaan we dan slapen. Het was zo leuk om iedereen te verrassen aan het begin van de week maar zo zuur om nu weer afscheid te nemen. Dit neemt niet weg dat we superveel zin hebben om verder te reizen.

Op donderdag 6 mei vertrekken we om half 10 vanuit Dusseldorf naar Atlanta. We hebben geen zin in een dramatisch afscheid en daarom brengt de vader van Vincent ons met de auto weg. Op het vliegveld blijkt onze vlucht anderhalf uur vertraging te hebben maar het maakt ons niets uit. We hebben namelijk wederom problemen met inchecken. Men vindt het namelijk erg vreemd dat we een retourtje van en naar Chili hebben, we wonen er toch niet? Na een half uur bij de balie te hebben gestaan, zijn de medewerkers eindelijk overtuigd en mogen we toch mee. Lang leve de veiligheidsmaatregelen in de US! De rest van de reis verloopt erg soepeltjes en tijdens de tweede vlucht hebben we zelfs drie stoelen voor ons zelf zodat we lekker kunnen slapen. Als we in Santiago aankomen zijn we dan ook redelijk uitgerust en hebben we geen jetlag. In Santiago voelt het allemaal weer heel vertrouwd en hebben we niet echt het gevoel dat we weg zijn geweest. We merken wel dat we een heleboel extra reisenergie hebben gekregen na een bezoekje Nederland. We kijken elkaar even glimlachend aan... wat een vreemde week hebben we gehad...maar wat was het de moeite waard! Nu nog lekker drie maanden verder reizen voordat we weer gewoon meedraaien in het Nederlandse leventje... We weten na afgelopen week namelijk maar al te goed hoe snel je hier weer inrolt.