Voordat we op reis gingen hebben we het er over gehad wat we zouden doen als er vrienden/familie zouden overlijden, dierbaren ziek zouden worden, een kindje krijgen of gaan trouwen tijdens onze wereldreis. Waar we het nooit over gehad hebben (de kans was immers ook zeer klein) is wat we zouden doen als FC Twente kampioen wordt. In het begin van het seizoen ging het al erg goed met Twente en werd er al voor de gein tegen Vincent gezegd 'haha, heb je 15 jaar een seizoenskaart, zeer fantatieke supporter en net nu jij er niet bent worden ze kampioen'. Vincent zijn eerste reactie was meteen 'Nou dan ga ik toch gewoon terug!'. Waarop Elke ongeveer tegen de kast aanvloog 'Ben je nou helemaal gek geworden, het is maar voetbal'. Na een bijna ruzie besloten we allebei dat het nog lang niet zover is en een ruzie zeker niet waard is... Meer later hierover, eerst even verder met ons verslag.

Eindelijk we zijn weer in een grote stad; Mendoza! In Patagonie hebben we ontzettend genoten van alle natuur maar het is er zoo dunbevolkt dat je af en toe de drukte van een stad om je heen mist! Eenmaal in Mendoza (na weer een busreis van 18 uur) ondervinden we ook meteen een groot nadeel van een stad. Het valt ons nu pas op hoe ontzettend vies de lucht is en hoe erg het stinkt! Het kost ons even moeite om ons hostel te vinden dat buiten het centrum ligt. In verband met het drukke paasweekend hadden we namelijk niet zoveel keuze in accommodatie. Het hostel blijkt in een verbazingwekkend mooie oude villa te liggen (helaas wel naast de snelweg). Gelukkig kunnen we meteen de kamer in want zo best hebben we die nacht niet geslapen. We doen nog even een paar uur de ogen dicht voordat we naar het centrum van Mendoza gaan. Zoals in elke plaats in Argentinie is ook hier een ‘Plaza San Martin', een groot plein/park, (meestal) in het midden van de stad. Een leuke plek om een beetje rond te slenteren, mensen te kijken en te luieren in het gras. Voor het eerst is het ook weer lekker warm weer buiten en kunnen we de trui, jas, muts en handschoenen weer thuis laten. We belanden de middag op het terras in de zon, met tapas en twee flessen wijn (een goede fles kost hier 4 euro), heeeeel vervelend! In de avond speelt Godoz Cruz versus Velez, uitslag 2-0. Vincent wil er natuurlijk bij zijn en via de lokalen regelt hij weer een ticket. De wedstrijd is veel minder druk bezocht en daarom minder spectaculair dan de wedstrijd in Buenos Aires.

De volgende dag staan we allebei op met een zwaar hoofd, teveel wijn gedronken. Beetje jammer dat we voor vandaag twee fietsen hebben gehuurd om een wijntour te doen, slechte planning! Eenmaal bij de fietsenverhuur, komen we tot het geniale besluit een tandem te huren ipv twee fietsen. Mr Hugo, de eigenaar van de fietsenverhuur, is super aardig en we krijgen een plattegrond mee en onze tandem. Laten we nou nog nooit eerder op een tandem hebben gezeten. Lachen, gieren, brullen om uberhaupt al twee meter te fietsen. Op een gegeven moment hebben we de slag te pakken en fietsen we alle buitenlandse toeristen hard voorbij. Het valt ons op hoeveel buitenlanders helemaal niet kunnen fietsen... Tijdens onze wijntour stoppen we bij het wijnmuseum, een chocoladefabriekje, een olijfoliefabriek en twee wijnhuizen. Elke is helemaal in haar sas want met name de Malbec wijnen (specialtiteit van Mendoza) smaken heerlijk. Neem daarbij het heerlijke weer, de prachtige omgeving, tapas en chocola en het plaatje is compleet! Op de terugweg hebben we dikke lol op de fiets want wat gebeurd er natuurlijk op de tandem.... 'fiets jij wel?'...Wat een heerlijke dag!

De derde dag in Mendoza brengen we wederom door in het gezellige centrum van Mendoza. We belanden drie keer op het terras (wat een vervelend leven) en doen een poging tot shoppen. In de avond koken we zelf in ons hostel en daar komen we een zwitsers stel tegen die we al drie keer eerder tegen zijn gekomen (en we weten de namen niet, erg he). 's Avonds vertrekken we alweer uit Mendoza om richting Cordoba, de een na grootste stad van Argentinie, te gaan. Ook dit keer met de bus, een reisje van maar 10 uur. Omdat er eindelijk suites beschikbaar zijn (bedden die 180 graden plat gaan), besluiten we die te boeken en ja dit slaapt nog beter! Het hotel in Cordoba ligt buiten het centrum, ver buiten alles! Blijkt dat de kaart op internet een totaal verkeerde locatie aan heeft gegeven. Gelukkig is er een heeeerlijk zwembad en kunnen we weer even bijkomen van alle activiteiten van de vorige weken. We bezoeken Cordoba in de toeristen bus met redelijke Engelse uitleg. Een uurtje in de bus zorgt er ook meteen voor dat we de stad hebben gezien! Mmm Corboba is niet echt onze stad! De laatste avond sluiten we af met de film Alice in Wondeland in 3D. Als we naar de bioscoop lopen, stuiten we op een indoor kunstijsbaantje waar alle Argentijnen op los gaan. Nou dat willen wij ook wel eens proberen. Dus hup, kunstschaatsen onder en gaan met de banaan. Wij zullen de Argentijnen wel eens laten zien hoe dat schaatsen gaat! Haha, we brengen het er net zo slecht af als de Argentijnen die vol verwachting zitten te kijken hoe die lange Nederlanders schaatsen. De schaatsen zijn zo bot als maar kan en de ijsbaan zo hobbelig dat je niet vooruitkomt. Ach, we hebben in ieder geval lol gehad!

Dan komt het grote dilemma, de voetbal! Vincent heeft Elke inmiddels overtuigd dat als FC Twente zondag 17 april wint hij terug wil voor de kampioenswedstrijd thuis op 22 april. Elke heeft besloten dat dit allemaal prima is maar dat ze wel meegaat. Vincent na acht maanden alle familie en vrienden weerzien terwijl Elke dit via de skype kan volgen, kan natuurlijk niet! Omdat alles in een zeer kort tijdsbestek gebeurd, besluiten we 12 April terug naar Buenos Aires te gaan om vanuit daar een eventuele last minute naar Nederland te boeken. Dit is weer een busreisje van 10 uur (we draaien onze hand er niet meer voor om). In Buenos Aires verblijven we twee nachten en tot Vincent zijn grote vreugde is er maandagavond de wedstijd Boca Juniors versus Arsenal. Het kaartje bij het stadion is snel geboekt! In de middag bezoeken we het cementeria Recoletta, de elite begraafplaats van Buenos Aires. Beetje vreemde toeristen attractie maar zeker de moeite waard. De begraafplaats is meer een soort miniatuur dorpje. Naast elkaar staan allerlei graftombes de een nog mooier dan de ander. Natuurlijk slaan we het graf van Evita niet over.‘s Avonds begeeft Vincent zich weer naar de voetbal. De sfeer is wederom geweldig alhoewel dit keer niet tussen de socio's. Einduitslag 4-0.

Op dinsdag is DE grote wedstijd en Vincent heeft de nacht geen oog dicht gedaan. Drie keer raden wie het slachtoffer wordt van de zenuwen van Vincentà Elke! De grote teleurstelling is er als Twente tegen AZ verliest met 0-2. Drie keer raden wie het slachtoffer wordt à Elke! Mmm duidelijk is wel dat we nu niet teruggaan. Plan B is vanuit Buenos Aires naar de Iguazu watervallen te gaan. De bustickets zijn snel geregeld en op woensdag vertrekken we dan ook weer uit Buenos Aires voor een busreisje van 18 uur. Deze busreis verloopt niet helemaal vlekkeloos want 4 uur voor de bestemming begeeft de bus het. Twee uur later komt er een anders bus en kunnen we onze reis weer voortzetten. De landschappen zijn inmiddels weer totaal anders geworden dan dat we gewend zijn van Argentinie. Van de ruige droge vlaktes en bergen zitten we nu in 1x in het regenwoud! Super mooi! De mensen zien er ook heel anders uit, veel donkerder! Wat ook erg opvalt is de armoede in dit gebied. We zien weer veel kleine aftanse hutjes en zwervende/bedelenden kinderen. Maar goed, we komen natuurlijk voor de Iguazu watervallen, de meest spectaculaire ter wereld! De eerste dag bezoeken we de watervallen aan de Argentijnse zijde. We maken verschillende wandelingen langs en over de watervallen en zijn compleet verpletterd door dit natuur geweld. Wat ontzettend gaaf! De rivier staat flink hoog en dit zorgt ervoor dat we de watervallen in alle glorie zien! We boeken een tripje in een opgevoerde speedboot die ons onder de watervallen brengt. Wat een adrenaline kick! Omdat we letterlijk onder de watervallen zitten worden we kleddersnat en hebben we soms moeite met ademhalen, wat een avontuur! Op het einde van de dag bezoeken we de Devil's Throat, de plek waar het meest water naar beneden komt. Ook hier krijgen we weer een complete douche! Wat gaaf! We zitten de tweede dag een beetje te twijfelen of we de Braziliaanse kant nog wel willen bekijken aangezien deze minder spectaculair zou zijn dan de Argentijnse kant. Gelukkig hebben we besloten ze toch te bekijken. We krijgen een mooi overzicht van de grootte van de watervallen. Verder is er een soort loopbrug gebouwd over een gedeelte van de waterval die dichtbij de Devil's throat uitmond. Wederom krijgen we een volledige douche maar wat ontzettend gaaf!! 'S Avonds is er in een hostel in de stad een Braziliaanse samba avond met barbeque en gratis Caiphrinia's drinken. Een gezellige avond waar we Kim ontmoeten (groooot AZ fan, leuk voor Elke die toch bijna geen voetbal heeft gehoord de afgelopen week J)! Kim & Elke worden nog uitgenodigd voor een demonstratie samba dansen, helemaal leuk!

De volgende ochtend, 22 april, is DE allerbelangrijkste wedstijd voor FC Twente tegen Feyenoord. Voordat we de bus pakken naar Salta kan Vincent net tot de laatste 5 minuten de wedstrijd zien. Een overwinning! Maar nu? Vincent heeft inmiddels al vernomen dat zijn vrienden kaartjes hebben voor de uitwedstrijd en helaas geen kaart voor hem kunnen regelen ivm de strenge regels die NAC heeft opgelegd voor de kampioenswedstrijd op zondag 2 mei. We besluiten het maar even op zijn beloop te laten gaan en eerst maar eens naar Salta te reizen. Ook deze reis begeeft onze bus het! Na vier uur horten en stoten, besluit de buschauffeur dat de koppeling toch echt kapot is en dat we moeten overstappen in een andere bus. Na ruim een uur wachten komt er een andere bus die ons naar Posada brengt waar we weer 2 uur moeten wachten op een cama slaapbus. Door harder te rijden dan toe is gestaan komen we gewoon op de geplande tijd aan in Salta (23 uur later).

In Salta aangekomen regelen we voor 1 nacht een erg brak hostel (we hebben geen zin om verder te zoeken). Het voordeel is wel dat deze midden in de stad ligt. En wat een mooie stad is Salta, groot maar toch erg relaxed. We lopen een rondje door het centrum om de mooie gebouwen en kerken te bekijken. We vinden de mensen ontzettend aardig en er al erg Boliviaans uizien (voor zover we het kunnen beoordelen). 's Avonds zijn we super moe, nog van de busreis, en gaan we lekker vroeg naar bed. De volgende ochtend hebben we namelijk de 1047 traptredes naar de berg San Bernadino op de planning staan. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over Salta, dat precies in een vallei ligt. Na de wandeling besluiten we na lang twijfelen een museum te bezoeken, namelijk het MAAM museum. Hier zijn de drie Inca kinderen, die in de hoogtste vulkaan 6900 meter bij Salta zijn gevonden, tentoongesteld. Door de hoogte, de vochtigheid en temperatuur, zijn de kinderen nog geheel intact teruggevonden. Nu wordt er 1 kind per dag in een speciale ruimte tentoongesteld. Het heeft heel veel indruk op ons gemaakt hoe in ons geval El Nino, het jongetje, er nog uit ziet na iets meer dan 400 jaar. 's Middags pakken we de boel op want we hebben bij een Nederlands stel in San Lorenzo, net buiten Salta, voor drie nachten een kamer geboekt in hun guesthouse. Het huis is helemaal geweldig, buitenaf en mooi ingericht. Nog veel belangrijker is dat Alex & Rijkje super aardige mensen zijn en werkelijk hun hele huis aan de gasten beschikbaar stellen. De drie dagen bij hun, hebben we echt een thuis gevoel. Iets wat we de komende maanden in Nederland in ieder geval niet zullen hebben. We hebben namelijk definitief besloten niet terug te gaan naar Nederland voor de voetbal.Vincent en iedereen om hem heen hebben alles geprobeerd om een kaartje voor de uit wedstrijd te krijgen en het is niet gelukt. We hebben samen besloten dat het, het geld niet waard is om alleen voor een feestje naar Nederland te komen.

De eerste avond in casa Hernandes, komen we tot onze grote verbazing Bas & Jura tegen. Wij hebben hun heel vluchtig ontmoet in Ushuaia in een restaurant. Nu komen ze gewoon even langs bij het guesthouse door een tip van anderen. Bij de pizzaria op de hoek kletsen we gezellig bij. Jammer genoeg is er geen plek meer vrij in het guesthouse en daarom nemen we dezelfde avond ook weer afscheid. De tweede dag in San Lorenzo, maken we een paardrijtocht van 2,5 uur door de bergen rondom Salta en San Lorenzo. De paarden zijn vooral na Vincent zijn smaak, die net doet alsof hij al jaren paardrijd, een beetje te mak. Draven en Galopperen zit er niet in maar onze prive gaucho, de uitzichten en de stilte om ons heen doet veel goed.

Helaas moeten we na drie dagen Casa Hernandez verlaten. Gelukkig staan ons drie leuke dagen te wachten om met de huurauto het rondje Salta-Caichi-Cafayate-Salta te maken. Op vrijdag vertrekken we met erg slecht weer, regen en laaghangende bewolking. We balen als een stekker want de route is vooral mooi om zijn uitzichten. Twee uur lang zien we geen klapvoor ogen, rijden we over modderige wegen en kunnen we nauwelijks 10 meter zien. We merken door de haarspeldbochten dat we gigantisch stijgen maar zien er niets van. Op een gegeven moment wordt de weg vlakker en wat gebeurd er tot onze verbazing. Binnen 30 seconden rijden we van de dichte mist en regen in een straalblauwe lucht. En wat we qua uitzichten zien is onbeschrijvelijk! We rijden door een prachtig landschap met overal gigantische cactussen. Samen met de lemenhuizen, hoge bergen met verschillende kleuren en dorre vlaktes wanen we ons in een heel andere wereld. Onze bestemming is Caichi, een klein dorpje met witte huisjes op 2200 meter gelegen. We vinden al gauw een leuk hostel en lopen de rest van de middag wat door de straatjes en belanden weer op het terras.

De volgende dag vertrekken we vroeg want we hebben 165 km voor de boeg over onverharde wegen naar Cafayate. Wederom zijn de uitzichten spectaculair! Wat misschien nog wel leuker is, is het rijden over de hobbelige zandwegen. Het voelt net of we in de Parijs Dakar zitten met ons Polo. Na vier uur rijden komen we aan in Cafayate, alweer zo'n leuk dorpje. Waar Mendoza bekend is om zijn rode Malbec wijnen, is deze plaats een ideale plaats voor maken van de witte Torronte wijnen. Natuurlijk moeten we deze even proeven en we doen een korte wijntour naar twee wijnhuizen. Dit keer is Vincent meer in zijn sas!

Op 25 april, onze laatste dag in Argentinie (jammer!), rijden we van Cafayate terug naar Salta. Wat een prachtige route weer! We stoppen regelmatig voor het maken van foto's en om te genieten van de mooie kleuren in de bergen. Ook stoppen we even bij het Amphitheater, een grote holte in de bergen. Het wordt nog even penibel (schrijf je dat zo) of we het redden met de benzine! Gelukkig komen we op tijd een benzinestation tegen... Voordat we de auto inleveren gaan we nog even bij Alex (die jarig is) en Rijkje langs, gezellig! Die avond pakken we de nachtbus naar San Arreco de Atacama in het Noorden van Chili en zeggen we gedag tegen het ontzettend mooie en veelzijdige Argentinie, Adios!