De dagen in de outback zijn voor ons geweldig geweest! We hebben zoveel gedaan en meegemaakt dat we er een apart reisverslag van willen maken.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Alice Springs komt de hitte als een warme fohne op ons af. Geen wonder want het is hoog zomer en de temperatuur kan oplopen tot de 50 graden. Gelukkig is het nu slechts 38 graden. Ook krijgen we te maken met de eerste plak vliegen. Op de een of andere manier wordt de Outback overspoeld met vliegen in de zomer. Dit mag de pret niet drukken want is het is eindelijk....droog! We moeten even slikken wanneer we de taxi moeten betalen die ons naar het Crown Plaza brengt. De rekening bedraagt namelijk 32 dollar (staat gelijk aan twee dagen eten). Wat ons opvalt is dat de InterContinental hotels in Australie van een veel mindere kwaliteit zijn dan in Europa en Azie. De aangrezende golfbaan van het Crown Plaza staat in de top 10 woestijn golfbanen ter wereld, de uitgelezen kans natuurlijk voor Vincent om te gaan golfen! We regelen een mooi prijsje en na het heetst van de dag beginnen we met de 9 holes. Elke gaat mee als personal caddy en natuurlijk om nu wel foto's te maken. De golfbaan is onvoorstelbaar mooi! Het is sowieso bijzonder dat ze een golfbaan zo groen kunnen houden in een zo ruige en droge omgeving. Dit keer geen kangoeroe's op de baan. Volgens de beheerder zijn ze er normaal wel maar omdat het de afgelopen week meer dan gemiddeld heeft geregend, kunnen de kangoeroe's in hun natuurlijke omgeving grazen. In de outback valt gemiddeld tussen de 250 en 350 mm regen per jaar, ongeveer wat in Cairns in één dag viel. Ook in de outback heeft cycloon Olga voor regen gezorgd en meer dan het gemiddelde van 1 jaar is er de afgelopen week gevallen, heel uitzonderlijk.

Wanneer het donker invalt leveren we de gehuurde golfspullen in en lopen we naar het centrum van Alice Springs om wat te eten. Het centrum is verder dan we dachten namelijk een half uur lopen. Het valt ons op hoeveel Aboriginals er dronken op straat lopen en in groepjes bij elkaar hangen. Er hangt een heel agressieve sfeer op straat en we voelen ons niet echt veilig. We houden het bezoekje maar kort, doen wat boodschappen en gaan snel terug naar het hotel.

De wekker gaat de volgende ochtend voor ons gevoel midden in de nacht! Het is zes uur als we opgehaald worden voor onze tour door de outback. Onze gids is Jason (of Jase), een aussie van 29 die (later blijkt) ontzettend veel weet over de Aboriginal Cultuur & The outback. De rest van het gezelschap is zeer gemeleerd. Zo zijn er twee oudere (50+) stellen, een Nederlandse oudere man Eugien, een Duitse oudere vrouw en 12 jongeren tussen de 19 en 22. Wij vallen er precies tussen maar dat mag de pret niet drukken! We schrikken een beetje wanneer Jase vertelt hoelang we moeten rijden naar de eerste bezienswaardigheid, Kings Canyon, dit is namelijk 350km! We rijden door inmense vlaktes die zo verlaten zijn dat je er bijna geen voorstelling van kunt maken. Iedere 75 km komen we een huis tegen dat ook het benzinestation en de lokale winkel is. Jase maakt gelukkig gebruik van deze stops zodat we even onze benen kunnen strekken. Bij de eerste stop worden we belaagd door honderden plakvliegen, verschikkelijk. Behalve dat ze irritant om je heen zwermen, gaan deze vliegen ook in je neus, oren en mond zitten. We waren al van te voren gewaarschuwd en hadden daarom een vliegennet meegenomen. Dit net kun je over je hoofd doen zodat in ieder geval je gezicht beschermd is. Onderweg vertelt Jase ons vanalles over de outback. Hij vertelt dat het gebied waar we doorheen rijden in eigendom is van een van de grootste boerenbedrijven in Australie. Deze boer heeft namelijk 4000 vierkante km land. Ivm de weinige vegetatie leeft er echter maar 1 koe per vierkante km.

Om 11.30 komen we dan eindelijk aan bij Kings Canyon, een uit het niets opkomend gebergte. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 38 graden. We vinden het een beetje vreemd om op het heetst van de dag een pittige wandeling te gaan doen van 3 ½ uur. Jase verplicht ons allemaal minimaal drie liter water mee te nemen tegen uitdroging. Het eerste gedeelte van de wandeling is zwaar, in de bloedhitte lopen we het eerste half uur alleen maar omhoog. Eenmaal bovengekomen is het uitzicht fantastisch! We kunnen enorm ver kijken over de outback en krijgen nu pas een klein beetje het idee hoe gigantisch groot de outback is! Ter vergelijking: Australie is net zo groot als heel Europa. 20% van Australie is maar geschikt voor landbouw, bebossing etc. Dit betekent dat 80% van Australie bestaat uit een woestijnachtige omgeving. Het pad vervolgd zich over de Kings Canyon en onderweg stoppen we regelmatig voor een uitleg van Jase over de vegetatie & geologische feiten. Verder krijgen we te horen hoe de Aboriginals in dit gebied leefden en hoe zij aan voedsel kwamen. Halverwege de hike staat ons een leuke verrassing te wachten. In de zo droge omgeving, ligt in de canyon een klein meertje waar we kunnen zwemmen. Heerlijk om even af te koelen. Jase vertelt ons dat er in de outback maar een paar permanente waterbronnen zijn, waarvan dit er een is. Het grappige is dat onder de outback een gigantisch groot zoetwatermeer ligt. Als dit er niet zou zijn dan zou de outback veranderen in de sahara en zou dus alle weinige vegetatie verdwijnen.

We zijn erg onder de indruk van dit mooie stukje Australie! Na 3 ½ uur zijn we oververhit en blij dat we terug zijn in de aircobus. We moeten wederom 350 km rijden om richting Uluru - Kata Tjuta NP te rijden. Om 19.00 komen we dan eindelijk aan bij onze slaapplek; een plek in in de middle of nothing zonder enige faciliteiten, geweldig! We maken een kampvuur van ons zelf gesprokkelde hout en leggen onze swags (een slaapzak en matje in een) eromheen en maken onderleiding van Jase (die eigenlijk kok is) een heerlijke chili con carne. Die avond slapen we onder een prachtige sterrenhemel in de buitenlucht.

Na een korte nachtrust staan we om zes uur weer parraat om verder te gaan. Bij zonsondergang verdwijnen alle vliegen en bij zonsopgang komen ze weer tevoorschijn. Rustig ontbijten zit er dan ook niet in want het is niet makkelijk een hap brood te eten zonder een gratis vlieg. De volgende bestemming is Kata Tjuta, aboriginal voor ‘many heads'. Hier doen we een wandeltocht van 2 uur en gelukkig is het nog niet zo heet. Jase vertelt ons hier nog wat meer weetjes over de aboriginals. Aboriginals zijn de oudste mensen op de wereld. Er wordt geschat dat ze al 40.000 jaar in Australie leefden en voor de inval van de Europeanen waren er ongeveer 1 to 1,5 miljoen Aboriginals. In totaal waren er 350 kleine groepen over Australie met eigen stukken land. Iedere groep had zijn eigen taal en eigen ‘folklore'. De reden dat Aboriginals nooit zijn gevolueerd is dat de natuur hun alles kon geven wat ze nodig hadden. Wij moeten ook eerlijk zeggen dat Aboriginals erg veel op de Homo Sapiens lijken! Met de komst van de Europeanen in 1770 zjjn er ongeveer 1 miljoen Aboriginals vermoord. Sinds 1950 leven er geen Aboriginals meer op de oorspronkelijke manier. We vinden het helemaal geweldig om zoveel te leren over Australie en Kata Tjuta is onbeschrijvelijk mooi!

In de middag hebben we tijd om een paar uurtjes om te relaxen. We verblijven die avond wel op een camping in Yulara, het toeristische centrum van de outback. Hier is een klein zwembad waar we lekker de hele middag (letterlijk) in blijven. Aan het eind van de middag gaan we richting het cultural centrum. Dit cultureel centrum samen met het Uluru - Kata Tjuta NP wordt door Aboriginals beheerd en onderhouden. Hier krijgen we wederom veel te weten over de aboriginals en hun leefwijzen. We vragen aan Jase hoe hij dit allemaal weet. Hij vertelt dat hij is opgegroeid met aboriginals en ‘les' heeft gehad van de ‘oude wijzen'. We zijn bevoorrecht met een super goede gids! Bewust buiten het cultureel centrum legt Jase ons uit waarom er tegenwoordig zoveel problemen zijn met de Aboriginals. Aboriginals zijn 10 duizenden jaren gewend geweest om in en met de natuur te leven. Tot 200 jaar geleden zijn ze in 1x uit hun natuurlijke omgeving gerukt en vervolgens tot 1967 niet erkent als mensen. Zelfs sinds dat moment kunnen de aboriginals niet wennen aan leven in huizen en doordat ze nooit geen opleiding hebben gehad kunnen ze niet aan een baan komen. Al deze problemen zorgen ervoor dat veel Aboriginals aan de drank en/of drugs verslaafs zijn geraakt. Op de vraag wat de regering er aan doet om dit te verbeteren krijgen we geen duidelijk antwoord.

Na het cultuurcentrum gaan we richting Ayers Rock ofwel Uluru. Deze rotsformatie is ontstaan in de tijd dat Zuid Amerika, Azie, Afrika en Australie nog 1 continent waren. De druk die de Zuid Amerikaanse en Afrikaanse platen op Australie hebben uitgeoefend, hebben er voor gezorgd dat in het midden van Australie de druk zo hoog is geworden dat er een gigiantisch stuk ‘rots' omhoog is gekomen. Er wordt geschat dat Uluru nog tot 6 km in de grond doorloopt. We lopen de mala wandeling met uitleg van Jase over de folkorische verhalen van de aboriginals over de rock. Wij nuchteren kunnen onze aandacht er maar moeilijk bijhouden. Daarom genieten we extra van het moois om ons heen. Inmiddels gaat de zon bijna onder en kunnen we niet wachten om de zonsondergang te zien van Uluru. Jase rijdt ons naar het volgens hem toeristen circus en we zien al snel wat hij bedoeld. Er staan werkelijkwaar honderen mensen te wachten op de zonsondergang. We vragen ons af waar al deze mensen vandaan komen want de afgelopen dagen hebben we bijna geen andere mensen gezien. Dan komt de teleurstelling want wanneer de zonsondergang op zijn mooist moet zijn, komen de wolken!! Onder het genot van een aantal biertjes dineren we bij Uluru. Het wordt erg gezellig en als we in de bus terug zitten naar de camping, lijkt het wel een partybus! We spelen nog wat (drank) spelletjes voordat we om tien uur allemaal in onze swag kruipen.

Omdat we de zonsopgang willen zien staan we dit keer om 5 uur op. We ontbijten bij Uluru en zien een mooie zonsopgang. Jase dropt ons daarna af bij de Uluru Base Walk. Hij geeft ons de optie om Uluru te beklimmen maar vraagt ons om het niet te doen. Uluru is voor de Aboriginals namelijk een heilige berg. Hij legt uit dat als we een Tibetaanse tempel bezoeken ook geen foto's maken en onze schoenen uittrekken. Waarom zouden we dit dan niet respecteren? We vinden dat hij helemaal gelijk heeft en niemand in onze bus heeft de behoefte Uluru wel te beklimmen. We zijn wel erg verbaasd als we later zien dat er hordes met mensen (vooral Japanners) Uluru wel beklimmen. Waarschijnlijk zijn zij niet zo goed geinformeerd (alhoewel er borden bij het begin staan waarop gevraagd wordt Uluru niet te beklimmen). Als we Jase vragen waarom de klim niet gewoon gesloten wordt antwoord hij dat dit waarschijnlijk ook gaat gebeuren. Hij vertelt dat er groepen met Japanners komen om alleen Uluru te beklimmen en men is bang dat deze dan niet meer komen.

We lopen een nogal saaie 10km rondom Uluru en zijn moe maar voldaan als we in de bus op de terugweg zitten. We hoeven ‘maar' 400km terug te rijden naar Alice Springs. Gelukkig heeft Jase een aantal spelletjes bedacht voor de afleiding. Onderweg stoppen we nog om te lunchen en bij een kamelen farm waar we de optie hebben om op een kameel te rijden (wat we niet doen). Jase vindt het jammer dat we geen reptielen onderweg hebben gezien en daarom rijdt hij langs zijn huis om zijn huisdier te laten zien. Hij tovert een kleine python tevoorschijn die we allemaal even vast mogen houden!

Na drie geweldige dagen zijn we eindelijk weer terug in de beschaafde wereld. 's Avonds we nog met de groep afgesproken om samen wat te eten en kletsen we wat na. Dit keer gaan we op advies van Jase (omdat het toch niet veilig is op straat in de avond) met de geleende mountainbikes van het hotel naar de stad. Ondertussen blijken Carl & Suzie ook in de stad te zijn en we spreken met hun de volgende ochten af in het Crown Plaza. We relaxen wat bij het zwembad en kletsen nog even bij voordat ze ons met de auto naar het vliegveld brengen voor onze vlucht naar Adelaide. We vinden het onzettend jammer dat we de outback moeten verlaten. De vliegen zullen we daarentegen absoluut niet missen.