Nepal: De Poonhill trekking.

Na de avonturen van Chitwan komen we in Pokhora aan. Ook hier is weer de vraag; 'hoe weten ze in godsnaam wie wij zijn en hoe weten wij waar we moeten overnachten?'. Gelukkig heeft Elke de naam van het hostel onthouden en staat er een mannetje met een bord Yeti Hotel klaar bij het busstation. Eenmaal in het hotel/hostel aangekomen hebben we een goede kamer met weer (gelukkig) een westers toilet. Elke haar buik is nog steeds niet in orde en de krampen worden steeds heftiger. De volgende ochtend is het nog steeds niet beter en we besluit Elke om een dokter op te zoeken. Vincent is een beetje huiverig over het dokterbezoek en denkt dat Elke beter nog een aantal dagen het aan kan zien, maar ja Elke is niet meer te overtuigen (omdat er een 6 daagse trekking aan zit te komen). Volgens de eigenaar van het hotel zit er een goede (gerenomeerde) dokter om de hoek. Dokter Paul is zijn naam en hij blijkt te beschikken over een hypermoderne voorzieningen, hmmmm. We komen in een kleine kamer terecht met een oud gordijn waarvoor zijn zoon/neef/andere kennis dient als receptionist. We zien dokter Paul nog niet en de receptionist vraagt wat de klachten zijn en of we een consult willen. De kosten zijn niet al te hoog (15$) en we besluiten een consult te wagen. Vanaf dat moment wordt ons toestemming gegeven om met dokter Paul te praten en mogen we ook achter het gordijn kijken J. De aardige dokter begint Elke gelijk te ondervragen en te onderzoeken met instrumenten uit het stenen tijdperk.......

Al gauw komt hij tot de conclusie, dat een stoeltest noodzakelijk is. De receptionist pakt een boterhamzakje en geeft deze aan Elke. Het vullen van een boterhamzakje lijkt toch lastiger dan verwacht en pas de volgende ochtend kunnen we het afleveren bij de receptionist die het direct naar een lab laat brengen. Binnen een uur (daar kunnen ze in Nederland wat van leren) hebben we de uitslag en mogen we weer bij dokter Paul naar binnen. Voedselvergiftiging waarschijnlijk na het eten van niet goed klaar gemaakte kip, is de diagnose. Elke krijgt 2 verschillende soorten antibiotica mee waardoor ze zich binnen een aantal dagen beter moet voelen. Toch vertrouwd Elke het niet helemaal en wordt het internet gebruikt om te kijken welke medicijnen ze heeft gekregen en wat de bijwerkingen zijn. Na een consult met mams en dokter Fons worden ze toch ingenomen. In Pokhara doen we het verder rustig aan, verkennen het centrum en eten we heerlijke pizza bij de lokale italiaan uit de Lonely Planet. We maken ook kennis met ons gidsje...Krishna, veel langer als 1.45m is hij niet, maar hij spreekt redelijk tot goed engels en ziet er uit als een echte berggeit.

Trekking dag 1:

Het beginpunt van onze trekking is Nayapul (1070m). Om daar te komen moeten we eerst anderhalf uur met de taxi vanaf Pokhora. Onderweg worden we regelmatig aangehouden door kinderen/pubers die een lokale variant op foekepotten doen. Het is namelijk een feestweek in Nepal en elke dag heeft een ander thema.

Als al onze permits gestempeld in Nayapul zijn, kunnen we gaan!. Via een slingerend pad langs de rivier die afwisselend naar boven en naar beneden gaat lopen we richting Tikhedunga(1500m) onze eindebestemming van de dag. Onderweg zien we prachtige rijstvelden (eigenlijk veel mooier dan in China) en mooie watervallen. In een kleine 3 en een half uur komen we aan in ons guesthouse, die ons overigens 100% meevalt. Daar ontmoeten we een heleboel medetrekkers. Binnen no time hebben we de grootste lol met Paul en Andrea (Amerikaans stel), Paul (Nederlander), Olivier (Duitser), Adam en Joanna (Amerikaans Stel), Beauty (Nepalese met Belgisch Paspoort) en Carola en Ilona (Nederlanders). We eten met zijn allen (best goed eten in de bergen, Pasta's, Pizza's en allerlei rijstgerechten.Verse groenten & fruit of goed vlees zit er helaas niet in) en kijken daarna naar een voorstelling van de lokale kinderen. Omdat het een religieus feest is, mogen de kinderen een aantal liedjes zingen en daar geld voor vragen. Na de voorstelling wordt er nog wat vuurwerk afgestoken. Om 9 uur liggen we allemaal in bed aangezien we de volgende dag een zware dag voor de boeg hebben.

Trekking dag 2:

Om 07:00 staan we weer paraat voor maar liefst 3300 treden omhoog... We zijn psychisch al redelijk voorbereid door alle andere reizgers die deze heldag al hebben moeten doorstaan. De hele groep heeft vandaag dezelfde eindebestemming namelijk Ghorapani (2750m). We vertrekken allemaal vlak na elkaar aan de zware dag. En ja hoor het is inderdaad pittig! De traptredes zijn eindelooos.. en flink stijl. Om de paar honderd treden zijn er rustpunten waar we dankbaar gebruik van maken. Het leuke is dat we iedereen van de groep steeds weer tegenkomen. Omdat het zo gezellig is maakt het de dag een stukje minder zwaar. Na drie uur trappen op denken we het wel gehad te hebben. Helaas blijkt dit niet zo te zijn de weg zet zich nog een drie uur voort door een elfenachtig landschap met prachtige watervallen (wederom omhoog). Na 4 uur lopen, lunchen we bij een tentje waar Ilona en Carola ook aanschuiven. Na de lunch hebben we nog eens 2 uur voor de boeg en hebben we eigenlijk geen zin meer. Toch nog even doorbijten! Gelukkig gaat de weg alweer naar boven en als we na 6 uur lopen eindelijk in Ghorapani aankomen hebben we geen benen meer over! In de avond drinken we nog wat met Carola en Ilona en liggen we wederom om 9 uur in bed.

Trekking dag 3:

Na een helse nacht (Vincent heeft last van zijn buik en heeft de hele nacht op en neer gerend naar het toilet en Elke lag te beven van de kou in bed) worden we allebei om 04.30 brakjes wakker. In de ochtend gaan we naar de Poonhill om de zonsopgang te zien. De tocht is wederom een klim van bijna 500 meter in 45 minuten tijd. Vooral Elke heeft het super zwaar en loopt vloekend en tierend de berg op. Het is hoogseizoen en daarom lopen we in een colonne met honderden andere mensen de berg op. Na de loodzware klim komen op de poonhill waar we de zon op zien komen. Helaas voor ons is het halfbewolkt. Toch is het zeker de moeite waard en het uitizicht op de Annapurna range is prachtig! Hier zien we ook weer de rest van de groep en maken we met zijn allen inclusief alle dragers en gidsen.

Helaas is de ochtend wandeling naar Poonhill niet alles voor vandaag. We hebben nog 4 en een half uur te gaan naar Tadapani (2600m). Na het ontbijt pakken we alle spullen weer bij elkaar en gaan we (jawel hoor) weer bergop. Het eerste stuk is een pittige klim naar een berg waar we prachtig uitzicht hebben. Daarna gaan we eindelijk naar beneden. Nou zou je denken dat dit een stuk makkelijker is. Niet voor de bovenbeenspieren en knieen. Vooral Vincent heeft het lastig op de steile en gladde stukken omdat hij een grote backpack draagt, dit zorgt ervoor dat hij instabiel wordt. Aan het einde van de middag komen we dan aan in Tadapani bij een guestshouse met geweldig uitzicht. We hebben het grootste gedeelte samen gelopen met Carola, Ilona, Paul, Andrea, Adam en Joanna, we zorgen dan ook dat onze gidsen hetzelfde guesthouse uitzoeken. In de avond wisselen we wat kaart trucs uit en nemen we afscheid va n Paul en Andrea die terug gaan richting Nayapul.

Trekking dag 4:

Eindelijk een dag waarbij we niet naar boven hoeven te lopen, tenminste dat denken we... Chomrong ligt namelijk op 2170m hoogte wat dus zou betekenen dat we 430 meter naar beneden moeten lopen. Zo zit het blijkbaar niet in elkaar. Omdat de bergen wat stijler worden, zijn de paden gemaakt langs de rivier. Het eerste gedeelte lopen we een heel stijl stuk naar beneden naar de rivier. Leuke verassing, als we de rivier overkomen moeten we minimaal ¾ weer naar bovenlopen. Een troost, de uizichten zijn weer overweldigend en we hebben het onderweg erg gezellig met Ilona & Carola. In de avond nemen we als toetje een zogenaamde snickeroll! Jawel, een snicker in deeggerold en gefrituurd! Mmmmhh die caloriebom hebben we wel verdiend!!

Trekking dag 5:

Vandaag nemen we afscheid van Carola, Ilona (die we waarschijnlijk weer in Sydney tegenkomen) en Adam en Joanna die hun weg vervolgen naar Annapurna Base Camp. Wij hebben volgens onze gids een makkelijke dag voor de boeg met een stop bij de hotsprings. Nog geen ander half uur later liggen we heerlijk met zijn tween in een warm water bad naast een bulderende rivier. These are the good things of life! Na een uur hijsen we ons weer in onze trekking kleding en hebben we volgens Krishna nog nog 2 en een half uur nodig om in Sali Bazaar te komen. Onderweg zien een eenzame backpack op de weg staan. Bij navraag blijkt deze backpack achter te zijn gelaten door een porter (drager) die te weinig betaald krijgt voor het zware werk dat hij moet doen). Als we 5 uur later eindelijk aankomen in Syauli Bazar, kunnen we onze gids wel schieten. Hij had zich even vergist in de tijd en dacht dat het dichterbij zou liggen...

Dag 6:

Omdat we de dag ervoor zolang gelopen hebben, is vandaag echt een makkelijke dag. In een kleine twee uur lopen we via een vlakke weg terug naar Nayapul waar we de locale bus terugnemen naar Pokhora.

Al met al was de trekking zwaar maar ook zeker helemaal de moeite waard. Het scheelt waarschijnlijk dat we al flink geoefend hadden (not!) en die ene wandeling van ruim anderhalf uur pfff van Lochem naar Diepenheim heeft toch zeker het verschil gemaakt J!!

Eenmaal terug in Pokhora willen we weer naar de Italiaan om nog een keer die overheerlijke pizza ham/rucola te nemen, maar helaas is de rucola op. No ja de kip/pesto is ook super en is helemaal lekker na zo'n trekking. We hebben inmiddels al afscheid genomen van Krishna. Een zeer goede gids op het kleine foutje na. De volgende dag hadden we allerlei culturele activiteiten kunnen ondernemen, maar we hebben lekker besloten om dat niet te doen. We gaan met een pondje naar een super luxe resort en voor een paar euro brengen we daar de dag door (in rust) aan een zwembad en laten een lekkere club sandwich met salade bezorgen. Ook hier geldt weer: These are the good things of life.....De volgende dag hebben we een lange busreis voor de boeg naar Kathmandu. We staan om 6.00 uur op en nemen de bus van 6.30 uur. De busreis zou 6 uur in beslag nemen, maar door een dodelijk ongeluk en wat lokale demonstraties doen wij er toch bijna 10 uur over, maar ja inmiddels zijn we wel wat gewend. In Kathmandu aangekomen gaan we terug naar hetzelfde hostel waar we één backpack hebben achtergelaten. Gelukkig ligt hij ernog. Na onze laatste Nepalese ruppies uit gegeven te hebben vliegen we de volgende dag naar Thailand, Bangkok.

Hierover in het voldende verhaal weer meer. Doordat het onmogelijk was om te internetten tijdens de trekking lopen we nog steeds een beetje achter met de verhalen en foto's. We hopen dit de komende week goed te maken.

Tot de volgende keer,

Vincent en Elke