Het is vroeg als we door onze taxi worden opgehaald op vrijdag 9 oktober. We vliegen om 7 uur in de ochtend vanaf het vliegveld van Chengdu naar Kathmandu. Op de luchthaven is het opvallend rustig en we vragen ons af of we wel goed zijn. Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat we maar met 8 passagiers in een grote boeing zitten (de Chinese moeten opgehaald worden uit Kathmandu en op de terugweg zit hij gewoon vol). Hebben wij even geluk want we vliegen over de himalaya en het is helder! We hebben prachtige uitzichten vanuit het vliegtuig en we rennen letterlijk door het vliegtuig om foto's vanuit verschillende positie's van de mt Everest te maken.

Met een uur vertraging komen we uiteindelijk aan op het zeer oude en totaal niet gemoderniseerde vliegveld van Kathmandu. We moeten even wennen aan de nieuwe stad, niet alleen van de warmte maar ook vooral van de drukte in Kathmandu. Ook de guesthouses zijn niet zoals gewend. De kamers zijn basic, harde bedden en niet al te schone badkamers. Maar ja wat kun je ook verwachten voor 3 euro pp per nacht.

In de middag lopen we een rondje door Thamel, de toeristenwijk van Kathmandu. Wat leuk is het hier, overal zijn winkeltjes, restaurantjes en bakery's met heeeerlijk eten (even geen noodles en fried rice). We vervolgen onze weg naar Durbar Square,het oude gedeelte van Kathmandu. De straatjes zijn hier nauw, overal lopen mensen, rijden motors en riksja's en komen we ook regelmatig een auto tegen. Dit bij elkaar zorgt ervoor dat de straatjes gewoon verstopt raken. Het duurt dan ook een eeuwigheid voordat we bij Durbar Square zijn. We zijn de drukte al snel zat en nemen een riksja terug naar het hotel. Daar besluiten we de tijd die we in Nepal hebben besteden aan actieve dingen en de cultuur te laten zitten. We boeken een 2daagse rafting, 4 daagse Chitwan NP en 6 daagse trekking tour.

De volgende dag huurt Vincent een mountainbike en fiets hij naar Kakani. Deze tocht is een stuk zwaarder dan hij gedacht had. De 28 km naar Kakani zijn allemaal berg op en na 2 uur komt hij dan ook helemaal kapot aan in Kakani. Daar ontmoet hij een Nepalese familie die aan het picknicken zijn. Een uitnodiging om mee te eten slaat hij dan ook niet af. De terugweg is gelukkig een stuk makkelijker, lekker afdalen tussen bussen, motoren en andere voertuigen en met een klein uurtje is Vincent weer terug in Kathmandu. Elke heeft een vrouwendag in gedachten en shopt wat souveniertjes in Thamel (afdingen gaat haar niet zo goed af want ze koopt een aantal dingen veel te duur) en ondergaat een 3 uur durende beauty behandeling voor maar liefst 15 euro.

Op zondag gaan we met de bus naar het Riverside Beach Camp waar we een nacht blijven slapen aan de Trisuli rivier. In de middag doen we een rafting tocht van 20km. Omdat de rivier nog erg hoog stond ivm de verlate monsoon, hebben we gelukkig een wilde Trisuli rivier. We hebben een aantal 3+, 4 en 4+ stroomversnellingen die we super vinden. Er tussenin is het wat rustiger en had het van ons wel wat sneller gemogen. Aan de andere kant kunnen we nu zwemmen en ons laten meegaan met de stroming...De avond is gezellig en het eten lekker. De tent wordt gerund door een Nepalees die als eerste de Mout Everest Rivier vanaf de top naar beneden heeft gekayakt. Hij is echt verschikkelijk goed. Aangezien voor de volgende dag niet voldoende mensen zijn om te gaan raften wordt ons aangeboden om een introductie kayakken te doen. Na onze ervaring in Nieuw Zeeland en wat basis kayakken in de Ardennen en Frankrijk moet dit ook wel te doen zijn.Nou kayakken op een wilde rivier blijkt toch wel heel anders dan wat we eerder hebben gedaan. Alleen in de kayak blijven is al lastig genoeg, laat staan vooruit of tegen de rivier in gaan... We leren een T-rescue (kopje onder en dan wachten op een andere kayak om je weer recht te trekken)..Damm wat is dat moeilijk. Na een ochtend houden we het bont en blauw voor gezien.

's Middags gaan we met de lokale bus, althans dat is het plan, naar Chitwan National Park. In geen enkele lokale bus is nog plaats en na een uur worden we in een truck gezet. Nu maar hopen dat iemand deze truck herkend als we bij Chitwan aankomen. Wonder boven wonder worden we 3 uur later in een plaatsje gedropt en staat er een lokale boswachter (eigenaar van onze lodge) op ons te wachten. Met de jeep worden we naar het park gebracht.In het Chitwan National Park verblijven we 3 nachten met een vol programma: Bij het uitleggen van het programma blijkt dat een aantal activiteiten gecombineerd worden. Dat we olifanten gaan zien is wel duidelijk. Door het dorp lopen constant olifanten en zelfs vanuit onze badkamer tijdens het douchen zien we een olifant in het weiland achter onze lodge.

De volgende dag beginnen we met een jungle tour voorafgegaan met een kano tocht. Op de rivier spotten we een aantal krokodillen, ijsvogels (ja Bert we hebben ze nu gezien) en andere vogelsoorten. Voordat we aan de jungle tocht beginnen legt de gids uit wat we moeten doen als we ‘gevaarlijke'dieren tegen komen zoals tijgers, wilde olifanten en neushoorns. We luisteren met een half oor , we verwachten toch niets tegen te komen. De beste tijd om wilde dieren tegen te komen is maart april. We zijn nog geen vijf minuten onderweg als we in 1x iets horen bewegen achter een dichtbegroeid bosje nog geen twee meter voor ons. Als onze gids vanuit het niets roept 'RUN' weten we genoeg. Een grote neushoorn lag lekker te slapen achter het bosje en schrok gelukkig net zo van ons als wij van hem. Hij loopt de andere kant op en we kunnen hem een paar minuten (met het hart nog in de keel) een stukje verderweg bekijken. De rest van de Jungletour blijven we op onze hoede ondanks dat we behalve wat apen helemaal niets meer zien.

Na al een heleboel olifanten te hebben gezien gaan we de volgende ochtend op een rijden. Het is echt mega druk bij het start punt en tientallen olifanten staan klaar om mensen de jungle in te brengen. Iedere olifant wordt geleid door een zogenaamde Mahoet. Deze man is zijn hele leven verbonden met zijn olifant. Helaas worden de olifanten niet altijd zachthandig behandeld. De mahoet heeft een ijzeren staaf met scherpe punt waarmee de olifant een flinke klap mee krijgt als hij niet luistert. Tijdens een anderhalf durende rit (wat trouwens ook genoeg is voor je kont) zien we een aantal herten en nog een neushoorn die lekker licht te badderen. Het gekke is dat als je op een olifant zit andere dieren helemaal niet door hebben dat er mensen op zitten. Ze lopen dan ook niet weg.

Gelukkig staat er daarna iets veel leukers op het programma. We mogen een olifant wassen in de rivier, of eigenlijk wast de olifant ons. Het is zo indrukwekkend om op de olifant te klimmen (zonder zitje), zijn huid te voelen en vervolgens de rivier in te gaan. De mahoet zorgt met verschillende commando's dat we in no time kledder nat zijn. De olifant slurpt het water op en spuit het over ons heen. Vervolgens geeft hij een commando dat de olifant gaan zitten en vliegen we de rivier in. Dit tafereel herhaalt zich een aantal keer en we hebben de grootste lol. Aan het einde van de middag gaan we nog naar het elephant breeding center. Hier wordt er intensief gewerkt aan de voortplanting van de olifant, helaas niet om ze terug te zetten in de natuur. De vastgeketende olifanten maken op ons een niet al te vrolijke indruk (ze zien er verder wel gezond uit enzo). Gelukkig is er een 14 maanden oude olifant tweeling waarmee we veel lol hebben. Deze lopen nog vrij rond en zijn nog net klein genoeg om er mee te spelen. Nadat een olifant twee jaar is geworden, wordt deze vastgeketend en getraind.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van het Chitwan NP en vertrekken we naar Pokhara met de bus.Weet je: In Nepal heb je 30 keer meer kans om te overlijden aan een verkeersongeluk dan in Nederland. We dachten in China al wat gewend te zijn in het verkeer maar hier slaat het alles. Alle voertuigen hebben hier een claxson die dubbel zo hard zijn als in NL en er zijn ongeveer 20 verschillende melodietjes beschikbaar van 10 seconden lang. Op de weg is het dan ook een helskabaal. Verkeersregels zijn er niet en iedereen doet maar wat. Langs een weg van 50 km zien we minimaal 15 voertuigen langs de weg staan met een lekke band. Reden: overbeladen of zulke slechte banden zonder enig profiel. Verder gebeuren er regelmatig ongelukken en zien we heel wat in elkaar gedeukte auto's en bussen langs de weg. We zijn dan ook iedere keer blij als we weer heelhuids op de plaats van bestemming aankomen.

De volgende keer meer over onze trekking in de himalaya