Vanuit de Giggling Tree gaan we met lokale bus naar Guiling om daar met de trein onze reis voor te zetten naar Kunming (de grootste plaats van de provincie Yunnan). We hebben een hard sleeper geboekt voor deze treinreis van 18 uur. Tot nu toe hebben we alleen ervaring met een soft sleeper (een coupe voor 4 personen met allen een eigen bed). De hard sleeper valt heel erg mee, zeker omdat ons treinstel niet vol zit en we onze open coupe (biedt plaats voor 6 personen) maar hoeven te delen een Chinees stel. Zij spreken geen woord Engels en wij natuurlijk geen woord Chinees. Toch hebben we wel lol samen, helemaal nadat we er achter komen dat we zijn afgezet met een doosje tomaten. Wij betalen hier 10 Yuan voor (1 euro) terwijl er duidelijk een sticker op staat van 5 Yuan.

In Kunming aangekomen nemen we direct de bus naar Dali (nog eens 5 uur!!!) Kunming slaan we over, aangezien het een grote stad is met weinig bezienswaardigheden. Dali bestaat uit twee delen, het nieuwe gedeelte en de oude oorspronkelijke stad. Het hostel is in het oude gedeelte, dus moeten we eerst met onze backpak in een overvolle stadsbus. Na ruim 24 uur reizen zijn we het wel een beetje zat en moeten we door de regen op zoek naar ons hostel. Na wat omlopen komen in een mooi en kleinschalig hostelletje (en dat voor 12 euro per nacht J). In Dali zijn meerdere bezienswaardigheden, zoals de three pagodas en een groot meer en mogelijkheden tot hiking in de bergen. De regen gooit echter roet door het eten, waardoor we de anderhalve dag in Dali doorbrengen in cafe, beetje shoppen, eten, drinken en luieren. Ook wel lekker na alle activiteiten in Yangshuo. Wel brengen we een bezoek aan de locale markt. Natuurlijk verkopen ze hier groente, fruit, snacks, kleding etc, maar er blijken ook tandartspraktijken te zijn op de markt. Hoe moet je zo'n praktijk zien? Nou een parasol tegen de zon/regen, een campingtafel met daarop 3 soorten kunstgebitten, een stuk of 18 verschillende (tweedehands) tanden/kiezen en een bakje gedesinfecteerd water (het had volgens ons ook slootwater kunnen zijn, zo troebel). Naast de campingtafel staat een accu uit het jaar nul, die de stroom levert voor de boor. De tangen worden per keer met een stuk ijzerdraad op maat gemaakt. We weten werkelijk niet wat we zien.... Spontaan voelen we kiespijn opkomen.Verder zien we in de oude stad garages ingericht als een ziekenhuis. Het is toch onvoorstelbaar hoe de gezondheidszorg hier is.

Na 2 dagen Dali nemen we de bus naar Lijang. Aangezien het maar een 4 uur rijden is kiezen we voor het goedkoopste ticket. Dat hebben we geweten! We hebben de slechte plaatsen in een busje voor ongeveer 15 personen, namelijk 2 plaatsen op de achterbank. Nu lijkt dat niet zo slecht maar met beenruimte gemaakt voor chinesen wordt het al krap. Maar nu blijkt ook de plaatselijke krantvoorziening voor Lijiang vanuit Dali wordt meegenomen, worden de plaatsen wel heel krap en moeten we onze benen links,rechts langs de kranten ergens plaatsen.

Welkom in het Euro Disney van China (volgens ons). Je kunt de stad vergelijken met de combinatie Giethoorn, Volendam en Venetie. De stad bestaat uit kleine kanalen met werkelijk overal cafetjes en restaurants. Elk restaurant heeft zijn eigen volkszanger(es), karaoke of dansclubje. Wij bezoeken de stad in de avond en na een uur zijn we het al zat. Al die duizenden chinesen, souvenirs shopjes met allemaal dezelfde dingen, proppers om je in een restaurant te krijgen. We eten wat in een restaurantje aanbevolen door de Lonley Planet, maar de spare ribs van Vincent waren net kale ribs (geen vlees te vinden)....We verblijven gelukkig niet in Lijiang maar in een kleinere plaatse Suhe boven de stad. Deze stad is een Lijiang in het klein, maar gelukkig lang niet zo toeristisch en druk. We verblijven in een Guesthouse dat gerund wordt door een Nederlander.. Een aardige jongen, wel een beetje een groene (vegetarisch, maatschappelijk verantwoord type hippie).....maar wil alles voor ons regelen. De tweede dag huren we fietsen en gaan we naar het platteland. Dit blijkt een goede keuze te zijn. We zijn Suhe nog niet uit of we zien de locale bevolking aan het ploegen, mais kneuzen (of heet dat anders Henk/Wilmy??) en dat allemaal met de hand. Wat in Nederland met 10 minuten gedaan is, duurt hier minimaal één dag of langer. Het uitzicht is fantastisch en de mensen heel vriendelijk. We fietsen naar Baisha dat bekend staat om zijn doktor Ho (hij zou iedereen kunnen laten genezen door handopleggingen/ speciale behandelingen). Volgens de eigenaar van ons hostel zouden we hem niet kunnen missen, maar wij hebben geen dokter Ho gezien.

In Baisha worden we aangehouden door een oma van in de tachtig met een aantal boekjes in haar hand. Na het lezen ervan, blijkt dat zij buitenlanders uitnodigd om bij haar thee te komen drinken. Wij gaan ook met haar mee. Binnen een aantal minuten staat de thee, koekjes, snoep, nootjes voor ons klaar. Echt zo gastvriendelijk. Corresponderen met elkaar gaat een stuk lastiger maar uiteindelijk begrijpen we de foto's met haar familie en hebben we veel gelachen.

We worden nog even aan het werk gezet om het mais van de kolf te halen voor het avondeten, maar dat doen we met veel plezier. Het blijkt dat we mee moeten eten, maar dat aanbod slaan we (een beetje onbeschoft) gezien de tijd over. We gaan verder op de fiets naar een monestary (klooster) boven op de berg. Een aardige klim en gezien de hoogte waarop we zitten (2800 meter) behoorlijk zwaar. Eenmaal aangekomen worden er hoge bedragen gevraagd voor de entree ( meer dan 10 euro en dat is voor chinese begrippen veel te veel) en worden de tourbussen weer afgeleverd en besluiten dan ook onverrichte zaken weer terug te fietsen. Heerlijk een uur bergafwaats....

De volgende dag gaan we naar Shangri-la. Voor de meeste toeristen is dit het eindpunt voor de route Kunming-Dali-Lijiang-Shangri-la. Shangri-la staat bekend als het startpunt van het Tibetaanse gebied. Deze stad is nog niet zo toeristisch als Dali en Lijiang, maar we verwachten dat dit binnen 5 jaar wel anders is. Deze stad wordt veel gebruikt als startpunt voor de overlandse route naar Lhase (Tibet), maar gezien Tibet voor ons te lang dichtzit gaat het dat niet worden. In Shangri-la hebben we een leuk hostel gevonden in het midden van de oude stad. Doordat we de kamer op tijd hebben geboekt via het internet hebben we nog de standaard prijs van 12,50 euro per nacht en niet het dubbele wat nu wordt gevraagd tijdens de vakantie periode. We maken een wandeling door het oude gedeelte, belanden in een leuk tibetaans restaurant gerund door de lokale jeugd en Vincent eet hier een heerlijke Yakburger. Onderweg komen een zwitserse tegen die ook graag een monestary wil bezoeken. Wij hebben inmiddels vernomen dat de tempel in Shangri-la meer een museum is dat een klooster en de eigenaar van het hostel geeft aan dat het klooster in Benzilan (3 uur buiten Shangri-la) origineel is (en een stuk goedkoper). De zwitserse wil ook graag mee en zij kent nog een meisje uit Nieuw Zeeland die ook mee wil, waardoor we een mini bus met chauffeur voor 40 euro kunnen boeken die ons naar het klooster brengt en overal stopt waar wij maar willen.

De route is werkelijkwaar geweldig, met een geweldig uitzicht op de bergen, meren.De monestary is inderdaad erg indrukwekkend en absoluut niet toeristisch. Misschien nog 10 andere toeristen terwijl er waren.....We zien een aantal monniken aan het werk en het erg interessant om te zien hoe het monestary is opgebouwd en wat welke beelden betekenen. Op de terugweg hebben we veel lol met onze chauffeur die graag engels spreekt, maar dit wel wil leren. Aan het eind van de reis kent hij de volgende zinnen: 'I love you', 'Do you need a car?', 'Do you need a WC' (dit omdat de dames regelmatig hoge nood hadden en gewoon het bos ingingen).....De volgende dag vertrekken we naar Daocheng (Sichuan Highway), maar hier later meer over deze belevenis

Als laatste willen wij jullie bedanken voor de leuke reacties op onze site. We vinden het erg leuk om wat van jullie te horen, maar hebben nog geen tijd gehad om hierop te reageren......Graag blijven reageren;)...(dat houdt ons ook op de hoogte).....

Tot de volgende keer.....Groetjes Vincent & Elke