Eenmaal terug van Antarctica in Ushuaia hebben we een reisdip. Beter dan Antarctica kan het niet worden, toch? Bovendien hadden we alles tot aan Antarctica globaal gepland en nu weten we het even niet meer of hebben we gewoon even geen zin om er over na te denken. Na het nodige uitzoekwerk op internet besluiten we eerst naar Puerto Natales in Chili te gaan en we boeken onze bustickets voor de 14 uur durende reis. In Zuid-Amerika zullen we veel gebruik gaan maken van de bus. De bussen gaan overal naar toe, zijn niet duur en er is keuze uit meerdere klassen (normaal, luxe, bijna een bed of helemaal een bed). De afstanden zijn enorm en busreizen van 20 uur en meer zijn geen uitzondering. In Ushuaia brengen we onze gehuurde kleding terug, doen de was en gaan 's avonds nog uit eten met Geert en Lonneke, die de volgende dag terug gaan naar Nederland..

Op 17 maart stappen we 's ochtends om 7 uur in de bus en rijden we dwars door de enorme dorre, enigzins sombere, vlaktes van Argentinie (die we later nog veel meer tegenkomen). Voordat we het weten zijn we bij de grens met Chili. Paspoorten checken bij de grens van Argentinie, 5 km rijden door niemansland, paspoorten en bagage checken bij de grens van Chili.Afhankelijk van de drukte kan dit nogal wat tijd in beslag nemen. Wij hebben geluk en zijn vrij snel Chili binnen. We komen op tijd aan in Punto Arenas en kunnen drie uur eerder een aansluitende bus nemen. Rond 9 uur 's avonds zijn we in Puerto Natales en checken we in bij ons hostel. De volgende dagen staan in het teken van de ‘W-trekking' in het Torres del Paine National Park. Dit park staat bekend om de grote granieten pilaren van de Torres del Paine, die met ruim 2000 meter boven alles uitspringen. Na wat onderzoek besluiten wij de ‘W-trekking' in vier dagen te doen. De eerste twee nachten slapen we in een tent die we huren bij een Refugio (een chalet) en de laatste nacht boeken we een bed in een Refugio. Aangezien we aan het eind van het seizoen zitten en gebonden zijn aan de Refugio's lopen we de trekking van oost naar west. We huren een slaapzak in Puerto Natales en doen inkopen voor de vier dagen om toch nog de kosten een beetje te drukken want alles in het park is megaduur.

Op vrijdag worden we om 7 uur opgehaald, zijn we twee uur later bij het park en worden we met een shuttle bus afgezet bij het beginpunt van de trekking, Refugio las Torres. Met een volle backpack voor Vincent en een rugtas vol met eten voor Elke lopen we naar onze eerste bestemming, Refugio Chileno. Het is prachtig weer en we zien de Torres al liggen. De tocht begint gelijk zwaar, na 200 meter lopen is het gelijk bergop. Na een half uur voelen we de kuiten al en vragen ons af waar we aan begonnen zijn. Twee uur later zijn we bij de refugio waar we de backpack achterlaten en door gaan naar de Torres del Paine lookout. Vooral het laatste deel (slechts 1 km) is erg steil en zwaar, maar het uitzicht boven over de torres is mede door het mooie weer, werkelijk fantastisch en overweldigend. De lunch smaakt erg goed en na een uur gaan we weer terug, waarna we anderhalf uur later terug zijn bij onze refugio en zit dag 1 van de trekking erop. 's Avonds eten we in de refugio's (zodat we geen kookspullen mee hoeven te nemen), kaarten we met andere trekkers en brengen we de eerste nacht door in het tentje. Het is vrij koud 's nachts en liggen op een dun matje (waar dat voor dient begrijpen we nog steeds niet) is echt geen pretje, maar omdat we vermoeid zijn van het lopen, slapen we toch redelijk.

De volgende ochtend staat een relatief korte dag op het programma, van Chileno naar refugio Cuernos, een trek van ongeveer vier uur. Het weer is intussen omgeslagen, er is veel bewolking en er staat een stevige wind waardoor we ons regelmatig vast moeten houden aan bomen en grote brokken steen. Wanneer we langs een meer lopen, is de wind zo sterk dat het water vanuit het meer als een douche over ons heen komt. Bij de refugio aangekomen, genieten we van de vrije middag, kaarten we wederom en laten ons het eten goed smaken (dit keer vragen ze ons niet om te betalen en dat doen we dan ook maar niet.....) In de vorige refugio waren we al gewaarschuwd voor de muizen die 's nachts op zoek gaan naar eten. We hangen onze zak vol met het broodnodige eten in de boom en slapen in het tentje met weer een prutsmatje...Binnen 2 uur worden we wakker door gegil naast ons. Bij een van de andere tenten zijn muizen binnengedrongen en natuurlijk slapen hier alleen vrouwen.....Ook Elke is helemaal in de ban van de muizen en stuurt Vincent op pad om alles te controleren. Natuurlijk ziet Vincent (half wakker) niets en vraagt aan Elke of het eten nog verhangen moet worden, de muizen kunnen misschien wel via de boom naar ons lekkers toe. Maar Elke verzekerd dat het niet nodig is. De nacht worden we regelmatig wakker van getrippel naast / tegen / over de tent en vooral Elke doet geen oog dicht. De volgende ochtend worden we wakker en controleren het eten en de muizen zijn geslaagd. Half aangevreten (lekkere) snickers, muesli, cake. Gelukkig hebben ze nog wat overgelaten....Bij andere trekkers zijn gaten in tenten gemaakt, backpacks kapot gevroten echt geen pretje....

Met de helft van onze proviand beginnen we aan de derde dag, de zwaarste van de vier. Vandaag staat 28,4 km op het programma van refugio Cuernos, via de Franse vallei naar refugio Paine Grande. Het eerste deel is weer erg winderig en we worden regelmatig bijna omver geblazen. Bij camping Italiano laten we onze backpacks achter, zodat we dit niet mee hoeven te slepen door de Franse vallei. We lopen langs een rivier met uitzicht op besneeuwde bergtoppen waar regelmatig een lawine naar beneden komt. Het zicht is prachtig en spectaculair, maar vooral het geluid van de knal is overweldigend. Het weer zit ons niet mee en bij het lookout regent het, is het bewolkt en zien we de Torres del Paine (de andere kant dit keer) niet echt goed. Het is erg koud en we besluiten maar snel weer terug te gaan. Vier uur later komen we gesloopt, kreupel en licht vloekend aan bij refugio Paine Grande, pfff wat is een warme douche en bed dan lekker. 's Nachts worden we alleen wakker gehouden door een snurkende Spanjaard, maar een andere kamergenoot maakt hier al snel een eind aan......

Dag vier lopen we naar de Grey Gletsjer en weer terug, ook weer een tocht van 22km, maar het weer is beter, we hebben goed geslapen en het vele lopen verbeterd onze conditie elke dag. Na zes uur lopen zit de trekking erop en hebben we er in vier dagen 76,4km op zitten en zijn we helemaal op. We hebben wel de reisstemming weer helemaal te pakken! Reizen & hiken is geweldig! Daarnaast hebben we ontzettend veel mensen ontmoet tijdens de trekking die we (later blijkt) steeds weer tegenkomen.'s Avonds gaan we met de ferry terug naar het beginpunt van de trekking, waar we met de bus terug gaan naar ons hostel in Puerto Natales.

Na Puerto Natales vertrekken we met de bus (dit keer maar vijf uur) naar, El Calafate. El Calafate is genoemd naar een lokale kers en wordt door toeristen als basis gebruikt om naar de Perito Moreno Gletsjer te gaan. We passeren de grens weer, El Calafate ligt in Argentinië, wat wederom vrij snel verloopt. In het hostel in El Calafate boeken we de bus naar de gletsjer voor de volgende dag. De Perito Moreno gletsjer is met 35 km lang, 5 km breed en 60 meter hoog een van de grootste gletsjers ter wereld. Deze is uniek doordat er elke dag ongeveer twee meter aangroeid en dit er aan de voorkant ook weer afgaat. Het is bijna onvoorstelbaar wat een spectaculair gezicht en vooral geluid het is, als er een stuk van tientallen meters afknapt en neerslaat op het water. We brengen de hele dag door met het wachten op en kijken naar dit spektakel. De dag begint tot onze teleurstelling met regen, maar gedurende dag klaart het helemaal op en breekt de zon er goed door. Wij vinden het super!

Na enige twijfel, we zijn er niet uit of El Chalten wel de moeite waard is, besluiten we er toch heen te gaan. Het boeken van een kamer in El Chalten was op het internet niet mogelijk en na het bellen van een aantal hostels hebben we nog steeds geen bed. Dan maar op de bonne fooi en mocht er echt niets vrij zijn, dan kunnen we altijd nog een tent huren met zo'n k.. matje. Eenmaal in El Chalten (3 uur met de bus) lopen we het eerste hostel binnen en hebben ze nog 2 bedden in een dorm (slaapzaal) vrij. De bedden zijn snel geboekt en we gebruiken 's middags voor het voorbereiden van de trekking van de volgende dag en het verder plannen van onze reis door Zuid-Amerika en hebben we eindelijk een reisplan! Ivm de aardbeving in Chili, slaan we midden Chili geheel over en besteden we deze tijd in Noord Argentinie.

De volgende ochtend, met nog steeds een beetje spierpijn van de W-trekking, staat de Fitz Roy-trek op het programma. We worden opgehaald door een busje dat ons bij het beginpunt ,El Pilar hostel, afdropt. Vanuit hier lopen we door een licht heuvelig en bosrijke omgeving naar campiomento Rio Grande. Vanaf hier is het twee km steil naar boven naar het Laguna de los Tres. Ook hier is het boven weer genieten, met wederom super mooi weer en een geweldig uitzicht over de Fitz Roy. Wat zijn wij blij dat we toch naar El Chalten zijn gegaan! Na een goede lunch lopen we vanuit hier weer terug naar El Chalten. Een schitterende dag trek van 26,4 km en ruim zeven uur. De tweede dag gebruikt Elke om een beetje bij te komen, maar voor Vincent is het nog niet genoeg en hij maakt nog een 22 km lange trek naar het Laguna Torre, waar hij weer een ander uitzicht heeft over de Fitz Roy. 's Avonds nemen we de bus terug naar El Calafate.

Onze laatste bestemming in Patagonie is Bariloche, de jetset stad van Argentinie, midden tussen de bergen en de meren. Ook onze Wimlex & Maxima hebben hier een huis. Om in Bariloche te komen hebben we een busreis van 28 uur voor de kiezen. Hemelsbreed is de afstand nog geen 1200km maar omdat er geen fatsoenlijke weg is (er is er wel een maar volledig gravel, de route 40) en het langer duurt om deze weg te nemen, reizen we via de oostkust naar Bariloche. De bus rijdt door de gigantische dorre vlaktes met alleen lage bestruiking, die zelfs tot aan de kust hetzelfde blijven. Zo'n 50km voor Bariloche wordt het landschap groener en diverser. We hebben een beetje het gevoel dat we in de Alpen zijn. Eenmaal in Bariloche wordt het gevoel nog eens versterkt want de bebouwing heeft erg veel weg van Oostenrijk & Zwitserland. Het hostel (hostel 41 Below) dat we geboekt hebben blijkt ontzettend gezellig, schoon en niet onbelangrijk er is een superkeuken met ALLES! De komende vijf dagen gaan wij hier ons wel thuis voelen! De dagen in Bariloche staan centraal met het proeven van Chocola, in de vorm van chocolademelk, paaseitjes, bonbons, brokken chocola en chocolade ijs!!

Bariloche staat er bekend om en wij weten nu wel waarom! In het hostel gaan de nodige flessen wijn en bier er doorheen. Natuurlijk kunnen we niet alleen blijven eten & drinken en doen we op de vierde dag een lange wandeling door de omgeving van Bariloche. In de winter kan er volop geskied worden en in de zomer heerlijk gewandeld, mooi met al die meren! De laatste avond eten we maar weer eens een overheerlijke Argentijnse steak met Norman & Hazel in een leuk restaurantje! Het is maar goed dat we onze busticket naar Mendoza al geboekt hebben ivm de drukke paasdagen anders waren we hier nooit meer weggekomen! Na 19 dagen is er een einde gekomen van ons bezoek aan het ruige Patagonie! We hebben heel wat kilometers in de benen en het was het helemaal waard!