Na het spectaculaire vuurwerk en de mooie hike door de Blue Moutains, is het tijd om onze camper op te halen. Bijna krijgen we de camper niet mee, want door onze creditcard betaling in Koh Lanta en het trage ABN Amro kantoor staat er niet voldoende credit op onze creditcard. Gelukkig hebben we 3 bankpassen bij ons en kunnen we na veel gezweet en gevloek nog net genoeg geld pinnen voor de eerste 21 dagen camperhuur. De andere 4 dagen kunnen we later bijgeboeken. De camper rijd prima, heeft een mooie indeling, is van alle gemakken voorzien en ziet er erg cool uit (absoluut niet cool in de zin van koel).

's Avonds zijn er super veel muggen, is het nog steeds 25 graden en moet dus alles dicht. Eenmaal in bed begint het na vijf minuten: 'Heb jij het ook zo warm?.'Ssst, niet zo zeuren ik probeer te slapen'....'Slapen???, het zweet loopt me over de rug!!'. Nou dan het dakraam maar open, eidelijk koel....30 minuten later....'Ik hoor een mug!'. Zo lopen we de eerste nacht behoorlijk wat te vloeken. De 2^e nacht moet het anders en daarom gaan we naar de plaatselijke GAMMA om een muskietennet te kopen. Helaas hebben ze deze niet en kopen we een een meter vliegennet en 6 meter dubbelzijdig plakband. Deze willen we aan de binnenkant van het dakraam in onze camper plakken. Helaas na ook nog eens een heel rolletje leukoplast pleurt het ding steeds naar beneden, resultaat wederom een slechte nacht slaap. Dan komen we tot de geniale oplossing het muskietennet op het dakraam te leggen met Elke haar teva's. Dit blijkt te werken....

Dan nu verder met de reis....Nadat we onze camper opgehaald hebben rijden we de eerste dag naar Hunter Valley, een zeer bekende wijnstreek ongeveer 140km van Sydney. Het rijden aan de linkerkant in een grote stad als Sydney gaat Vincent goed af, zonder problemen passeren we de Harbour Bridge en wordt het steeds rustiger op de weg. In Australië mag je niet wild camperen en daarom zoeken we onze eerste campiing. Er zijn 2 soorten campings, normale campings en natuurcampings die van de overheid zijn (goedkoper en basisvoorzieningen en onze 1^e keus). De volgende dag staat in het teken van wijnproeven, althans voor Elke, want iemand moet nuchter blijven. Door heel Hunter Valley staan zo'n honderd verschillende wijnhuizen, waarbij sommige ook rondleidingen geven. We kiezen er een uit en krijgen een slechte rondleiding was.. Nadat we een aantal wijnen geprobeerd hebben rijden we door naar Lindemans. De wijn van Lindemans drinken we normaal ook in Nederland, dus dit mogen we niet missen. Wijn in Australië is een stuk duurder dan in Nederland (ook de Lindemans) .Bij navraag blijkt dat elk gerenomeerd wijnmerk een wijnhuis heeft in Hunter Valley om een aantal exclusieve wijnen te maken en dat het bulkwerk in het zuiden van Australië wordt geproduceerd. We nemen nog wel een flesje ‘early harvest' rose (vroege oogst) af en toosten 's avonds op onze 2 camperdag..Deze nacht brengen we door op een natuurcamping en na een uur komen er twee kangeoroe's langs onze campingtafel gehuppeld, wat een fantastisch gezicht.

Een kleine 300 km verder ligt onze volgende bestemming Byron Bay, een van de betere plaatsen in Australië om te surfen. Vincent boekt hier een driedaagse cursus en hoopt hierna te kunnen staan op een surfboard. Ook boeken we in Byron een aantal must sees van de oostkust, namelijk Fraser Island, Whitsundays en Alice Springs (Ayes Rock), dit laatste is in de outback (centraal Australië). We verblijven de eerste 2 nachten op een camping waar het door het zeebriesje en onze ‘technische' oplossingen goed uit te houden is. Het surfen gaar Vincent redelijk af. Na de eerste dag is het hem gelukt om te staan en een meter of 10 op het board naar de kust te surfen. Het is echter behoorlijk pittig, golfen van ruim 2 meter, een plank van 4 meter en elke keer maar weer opstaan, vallen, door de golfen....en dit terwijl Elke als een Paris Hilton met een boekje op het strand ligt genieten......Dag 2 van de cursus staat in het teken van bochtjes maken en sneller opstaan, dit is echt niet te doen en Vincent ligt meer met zijn kop in het zand dan dat hij op het bord staat, maar het blijft geweldig met een board in de zee.

's Avonds eten we een hapje bij een lokaal restaurant. Bij onze laatste hap pizza komen er twee stellen naast ons zitten,waar we gelijk mee aan de praat komen. Vlak voordat we weggaan vraagt de vrouw waar we verblijven. Op de camping is onze reactie. Voordat we het weten worden we uitgenodigd om bij hun te komen logeren. Natuurlijk slaan we dit aanbod niet af en na het uitwisselen van telefoonnummers rijden we de volgende dag naar hun huis. Na de golfbaan de tweede oprijlaan rechts....Oprijlaan, hmm, wat zal dat zijn..... We komen volgens ons bij de 2^e oprijlaan aan, draaien de auto naar binnen en stappen uit. Het lijkt wel of we op een resort zijn aangekomen. Een gigantisch huis, super groot zwembad en een tuin waarin je een wandeling kunt doen. Nee dit is niet goed, nog maar een keer bellen, maar jawel daar komt de dame die ons heeft uitgenodigd aan. Wij beginnen inmiddels al van binnen te lachen en geven elkaar stiekum een high five. Als ook nog eens blijkt dat we niet in de camper hoeven te slapen maar in hun gastenverblijf springen we een gat in de lucht.

We worden door Tom en Cathy uitgenodigd voor het eten. Eerst doen we een drankje bij het Railway Cafe die in hun eigendom is. Voordat we gaan eten willen we niet met lege handen aankomen en koopt Elke een flesje rode wijn van 15 dollar voor bij het eten (deze valt totaal in het niet blijkt later). Samen met de klompjes die we uit Nederland hebben meegenomen, geven we deze aan Tom en Cathy die al druk aan het koken zijn. Wat we daarna gegeten en gedronken hebben was meer dan super de luxe!! Van exclusieve kaas, tot kreeft (stukjes konijn (om te proberen) en de meest dure meest heerlijke wijnen! We krijgen ook nog de aanbieding een nachtje langer te blijven en dit slaan we natuurlijk niet af! De volgende dag is een herhaling van de luxe en we genieten er met volle teugen van. Na twee dagen weten we ook hoe Tom en Cathy aan zoveel geld komen. Ze hebben namelijk 6 hotels, een slijterij, meerdere huizen en Tom is medeeigenaar in een bierbrouwerij. Maakt ons allemaal niet uit! Wij hebben genoten van hun gastvrijheid! Gelukkig kon Vincent nog iets terug doen door Skype te installeren waardoor Tom & Cathy nu veel vaker hun kleinzoon in Melbourne kunnen zien. Dit is voor hun meer waard dan die flessen wijn die wij hebben opgedronken, hahaha...

Op 11 januari nemen we afscheid van de luxe en gaan we met onze camper richting Nimbin. Dit hippie stadje is ooit het toneel geweest van een woodstock festival. Na dit festival is een groot deel van de bezoekers blijven hangen en woont daar nu nog. Als we aankomen in Nimbin weten we niet wat we zien. Het lijkt net of de tijd is stil blijven staan, de winkels hebben allemaal hippieteksten zoals Peace & Love, er liggen petities die je kunt tekenen tegen de vervuiling van vliegtuigen en je kunt overal drugs kopen.. De hippies zijn nu een jaar of 60 maar leven nog zoals ze 20 waren. Als twee bejaarden elkaar groeten met het peace teken, schieten we spontaan in de lach. Wat bizar is het hier! We rijden snel door want we hebben voor vandaag de bestemming Mt Warning. We willen deze hoogste te beklimmen berg in het oosten van Australië. Bij Mt Warning aangekomen besluiten we gezien de warmte en de duur van de beklimming (ruim 5 uur) deze uit te stellen voor de volgende dag en de rest van de dag door te brengen aan het zwembad van een camping dichtbij. De volgende dag komen we niet onder de beklimming uit. De track is echt super, elk moment kunnen we(dat denken we) een slang tegenkomen. We lopen dwars door een soort van regenwoud waarbij we wel koala's horen maar niet zien. Het laatste deel van de track is een ware beproeving. Met behulp van een ketting moeten op steile rotsen naar boven klimmen. De top halen is één maar weer naar beneden is zeker niet eenvoudig.

Na de stevige wandeing is onze volgende bestemming Brisbane. We nemen de mooie kustweg vanaf Tweeds Head via Surfers Paradise naar Brisbane. In Brisbane verblijven we in het centraal gelegen Holiday Inn (met airco J). Brisbane is met haar 1,9 miljoen inwoners één van de grootste steden van Australië. Ondanks dat deze stad al rond 1830 is ontdekt, heeft is pas echt ontwikkeld vanaf 1982 door het organiseren van de Commonwealth Games en verzorgen van de World Expo 1988. Dwars door de stad loopt de Brisbane River die dankzij een schitterende boulevard je uitnodigd voor alweer een wandeling. We lopen er wat af... We combineren de boulevard met een highlight tour door de stad zelf en sluiten de wandeling af met een bezoek aan het Queensland Museum en een duik in de Lagoon. Overal in Australië hebben ze, in de grote steden, openbare gratis zwembaden die voor een beetje afkoeling zorgen.Na een goede nacht slapen vertrekken we de volgende dag in de richting van de Glass House Mountains. Deze 16 vulcanische heuvels komen vanuit het niets in één keer te voorschijn. Na alweer een korte wandeling zoeken we een camping in de buurt van Beerwah, de plaats waar de Australian Zoo van Steve Irwin is gevestigd. We besluiten om al vroeg, een half uur voor opening, aanwezig te zijn en direct na het openen van de poorten zover mogelijk door te lopen. Dit blijkt een goede zet te zijn want we zijn helemaal alleen in het kangoeroe resort. Het is werkelijk waar een super gezicht om deze beesten te zien en we mogen ze zelfs voeren., super! Vervolgens zien we nog reuze schildpadden, koala's (die we kunnen aaien), cassowaries, natuurlijk krokodillen, wombats, dingo's en nog meer soorten dieren die we nog nooit eerder hebben gezien. Als laatste bekijken we alle giftige en niet giftige slangen. We worden er bang van zoveel het er zijn. Ook bezoeken de Bindi Irwin show, bestaande uit een vocaal optreden (niet erg best) en daarna een dierenshow met vogels (erg spectaculair) en natuurlijk krokodillen. De kinderen van Steve Irwin (overleden door het niet veilig zwemmen met een pijlstaartrog) zijn verpest door de media aandacht en te overdreven aanwezig...jammer is dat. We kunnen niet de hele dag blijven aangezien we 's avond alweer in Hervey Bay moeten zijn voor de briefing van onze 3 daagse 4x4 tour naar Fraser Island.

Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het eiland kun je alleen bezoeken met een 4x4. Wij kiezen voor een zogenaamde self drive tour; met 7 anderen krijgen we een auto en campingsspullen tot onze beschikking. Het is de bedoeling dat je dan met zijn allen een vooraf vastgestelde route aflegd. Helaas zijn er de afgelopen jaren enorm veel dodelijke ongelukken gebeurd (roekeloze backpackers die veel te hard rijden in het zand). Het resultaat is dat wij een twee uur lange briefing krijgen voordat we mogen gaan. We krijgen niet alleen instructies over hoe en waar te rijden maar ook hoe om te gaan met dingo's. Op Fraser leven grote roedels met wilde honden die vooral kinderen als hun prooi zien. Nadat we aardig banggemaakt zijn voor alle gevaren op Fraser slapen we een nachtje in een dorm kamer voordat we de volgende dag kunnen vertrekken. Het kost nogal passen en meten om 9 man, 9 tassen, tenten en eski's in de auto te krijgen. De tweede uitdaging is boodschappen doen! 9 mensen in een supermarkt discusseren over wat wel en niet meegaat, is een erg interessant tafereel. Gelukkig gaan we redelijk snel door de boodschappen zodat we netjes de ferry halen van 10.30. Dan kan het rijden beginnen! Via een mulle zandweg moeten we dwars door het bos naar het central station, waar we ons water moeten aanvullen. Vervolgens rijden we door naar het Eurong resort waar we onze eigengemaakt boterhammen opeten. Dan mogen we voor het eerst op het brede strand rijden! Wow wat is dat geweldig! De eerste bezienswaardigheid is Lake Wabbi. Om daar te komen moeten we in het mulle zand (en heet!) 45 minuten lopen. Gelukkig is het meer dan de moeite waard want we komen in gigantische zandduinen terecht. Onderaan de zandduinen loopt het zand over in bos en daarvoor ligt een prachtig groen meer! Helaas moeten we het stuk ook weer teruglopen door de hitte. En wie komen we daar tegen, Carl & Jenny die we in Laos ontmoet hebben. Het backpackers wereldje is eigenlijk heel klein! 's Avonds slaan we ons kamp op in de duinen en maken we er een gezellige avond van met zijn allen. Natuurlijk krijgen we een bezoekje van de Dingo's maar omdat we ons eten veilig opgeborgen hebben zijn ze al snel weer weg.

De nacht verloopt zonder veel slaap. We liggen namelijk op de grond (geen luchtbed of madje) en om 6 uur geeft de zon zoveel warmte af dat we de tent uit fikken. We mogen tot 12.00 nog niet rijden op het strand omdat het nog vloed is. We lopen daarom met zijn allen naar Early creek. Helemaal fantastisch! Er loopt gewoon een klein riviertje met superhelder koud water naar de zee!

Na de lunch is het Vincent zijn beurt 20 km over het strand naar Indian Heads te rijden. Dit uitzichtpunt is super! We zien vanuit hier de gigantische stranden en haaien en mantaray's in het water!! Nog een klein weetje; op Fraser Island mag je absoluut niet in zee zwemmen ivm de haaien! De terugweg stoppen we nog even bij de Pinnacles, Red Canyon en een schipwrak op het strand. Allemaal niet heel bijzonder. 's Avonds slaan we ons kamp weer op en worden we inmiddels gek van het zand. Het zit echt overal En nee douches hebben ze niet op de campings. De laatste dag moeten we alweer vroeg op want we moeten voordat het vloed wordt het strand af. Om 06:00 zitten we weer in de jeep en rijden we naar Lake Mackenzie. De is het mooiste meer wat we ooit hebben gezien. Het water is zo blauw en het zand zo wit. Jammer dat we dit plekje moeten delen met teveel andere mensen. De terugweg naar de ferry loopt niet helemaal zoals gepland. Doordat het zand zo mul is en de heuvels best steil zit een andere auto voor ons muurvast. Het duurt een half uur voordat we de jeep uit het zand krijgen en verder kunnen.Eerst moeten wij ook onze banden leeg laten lopen naar 1,5 bar om te voorkomen dat wij ook vastkomen te zitten. Vincent heeft het grote geluk dat hij het zwaarste gedeelte van de tocht mag rijden. Het is zo heftig dat we soms het gevoel hebben om te vallen... Gelukkig gaat alles goed en halen we net op tijd de ferry. We pompen de banden weer op aan het vaste land en tanken voordat we onze jeep inleveren. We kunnen terug kijken op drie geweldige dagen op Fraser Island. Tot nu toe het hoogtepunt van Australie! '

Inmiddels zitten we alweer in Townsville en zitten we middenin de Monsoon/ Cycloon regens... De volgende keer meer....