Op het station van Moskou staan we te wachten op treinnummer twee die ons in vier dagen naar Irkoetsk zal brengen. Om ons heen staan medereizigers met grote tassen en dozen die ze meenemen de trein in. Eenmaal bij de trein aangekomen staan onze Provodnitsa's (een dame en een heer die tijdens de reis verantwoordelijk zijn voor o.a. de schoonmaak van ons treinstel) klaar. Deze mensen staan er in het algemeen om bekend dat ze niet heel erg vriendelijk zijn. Echter onze Provodnitsa's zijn voor Russische begrippen best aardig. De kaartjes worden gechecked en we kunnen naar onze coupe. We hebben voor dit gedeelte van de reis een 1e klas coupe geboekt. Dit betekent dat we een prive coupe voor ons tweeen hebben, heerlijk! De coupe blijkt comfortabeler te zijn dan verwacht. De strakke inrichting, de flatscreen en zelfs stroom in de coupe maken het luxe maar helaas niet zo karaktiristiek als verwacht. De gouden gordijntjes, donkerrode kleedjes ontbreken in alle coupe's, alleen het restaurant heeft nog een oude stijl coupe.

De Trans-Mongolie Express is een aftakking van de orginele Trans-Siberie Express die helemaal van Moskou naar Vladivostok gaat. Wij gaan via Irkoetsk en Ulaan Bator (Mongolie) naar Beijing.

We beginnen eerst onze coupe maar eens een beetje in te richten. Vervolgens lopen we een rondje door de trein om te buurten met andere reizigers. In ons treinstel zitten vooral oudere reizigers. In de tweede klasse blijkt een heel stel met Duitsers te ztten, een stel Nederlanders Wynanda & Renco, Paula die in haar eentje op wereldreis is en nog een Nederlandse familie.
Voor deze avond houden we het voor gezien en gaan we slapen.

Na een redelijke nacht (de bedden zijn keihard en dit zorgt voor de nodige kramp hier en daar) brengen we de dag door met lezen, nintendo DS'en, verhalen tikken en eten. Aan het einde van de middag besluiten we naar het andere treinstel te gaan om een biertje te drinken. We belanden uiteindelijk in onze coupe, drinken bier en Wodka en wisselen tot laat in de avond verhalen uit. Resultaat; einde van de avond zetten we iedereen (aangeschoten) de coupe uit.

De volgende twee dagen zien er niet veel anders uit dan de eerste twee dagen. De landschappen buiten zijn een beetje eentonig. Heel veel bossen, vlakke landschappen, arme boerendorpjes en lelijke wat grotere industriesteden. Onderweg mogen we er op langere stops (langer dan 10 minuten) uit de trein. Op de treinstations staan verschillende handelaren met eigengemaakt eten en drinken. Ook zijn er verschillende stalletjes met frisdrank, bier en instant noodels.

Op dag 5 om 07.15 locale tijd (5 uur tijdsverschil met Moskou en 7 uur tijdsverschil met Nederland) met een uur vertraging komen we aan in Irkoetsk. Deze stad ligt het dichtsbij Lake Baikal en is daarom een bekende stop voor reizigers. Lake Baikal is met een lengte van 636 km en breedte van 60 km breed het grootste zoetwatermeer van Europa en bevat ruim 1/5 van werelds niet bevroren waterreservoir.

Met Paula, die we in de trein ontmoet hebben, spreken we samen met de chauffeur af dat ze met ons mee rijdt naar Livtsjanka (plaatsje aan het meer). Het ritje duurt normaal ruim een uur, echter rijdt onze chauffeur gemiddelde 120km per uur over enorm hobbelige wegen en we zijn daarom in 45 min bij onze bestemming. Terwijl Elke kostmisselijk een stukje verderop staat, onderhandelen Paula en Vincent over de prijs van het ritje. De chauffeur wil namelijk in één keer geld hebben omdat Paula meereed. Wat een afzetter die kerel! Uiteindelijk betaald ze 15 euro, terwijl ze voor de bus niet meer dan 3 euro kwijt zou zijn. Paula wordt netjes bij haar hostel afgezet en wij worden bij ons verblijf ontvangen door de plaatselijke jacht opziender. We verblijven in een zelfgebouwd houten hutjes complex met douches buiten. Van binnen is de hut ouderwets met twee kleine (max 1.80m) bedjes. Alles is een beetje houtje touwtje, maar goed het werkt.

Aangezien we een korte nacht hebben gehad, slapen we eerst een paar uurtjes verder. Buiten is het (blijkt achteraf) -3 graden, het is dus niet gek dat we het koud hebben. Als we wakker zijn besluiten we eerst de buurt te gaan verkennen. Er is een prachtig mooi uitzichtpunt bij een skigebied. Dit lijkt ons een mooie wandeling voor deze dag. Buiten komen we onze ‘achtervolgster' Paula weer tegen ? en gaan we gezamenlijk naar dit uitzichtpunt. Onderweg nog even lekker geluncht met appelflappen een soort saucijzebroodje voor Vincent, heerlijk!

Voordat we aankomen bij het skigebied lopen we nog eerst even een stuk door een aangelegd pad door de plaatselijke flora en fauna. Vervolgens komen we aan in het skioord, waar we met zijn drieen naar boven met skilift gaan. Inderdaad het uitzicht is werkelijk waar geweldig. Aan de andere kant van de berg is het open kampioenschap downhill moutainbike van Irkutsk en omstreken gaande. We blijven nog even kijken voordat we weer teruggaan. Op de terugweg eten we een heerlijk gerookt Omul visje (lokale vis).

De volgende ochtend genieten we van het uitzicht op het Baikal meer. Om 12.00 uur worden we opgehaald door de taxi. Deze keer verloopt de rit een stuk rustiger. In Irkutsk hebben we een homestay geboekt. Wederom hebben we geen idee wat te verwachten. De deur wordt opengedaan door een vrouw redelijk op leeftijd, vanaf nu dan ook verder omschreven als ‘oma'. Behalve ons is er ook een spaans stel bij haar te gast. We vragen ons wel af waar oma slaapt aangezien alle bedden bezet zijn. Bij navraag slaapt oma op de bank in de woonkamer.

In het gastenboek staat dat oma heel gastvrij is en erg graag haar gasten verwend met eten. Dat blijkt inderdaad het geval. We hebben onze tassen nog niet uitgepakt of de thee, koekjes, stroopwafels, fruit, chocolade komen op tafel. Oma spreekt een aardig woordje engels en met wat gebaren komen we in een mum van tijd alles van haar en haar familie te weten. Ook krijgen we allerlei foto's te zien. Na een uur vinden we het even genoeg en gaan de stad in. Irkustsk heeft niet heel veel te bieden, wel weer een aantal kerken, maar naar Sint Petersburg en Moskou zijn we een klein beetje kerkmoe.....Er is er een lokale markt met alleen maar verse groenten en fruit. Hier doen we wat inkopen en we sluiten de dag met een bord lekkere pasta en een uurtje internetten.

De volgende ochtend krijgen we een zeer uitgebreid ontbijt van oma. Echt alles is aanwezig (zie de foto's). We worden verwend! De rest van de dag nog wat rondgelopen in de stad en ons ingelezen in China. Bij terugkomst zit oma alweer op ons te wachten. Ze wil heel graag een 'kleintje wodka en een kleintje vis' met ons doen.. Elke eet zich helemaal klem in de vis (echt heel lekker). ‘s Avonds worden we naar het station gebracht waar de trein naar Ulaan Bator op ons wacht. Daarover de volgende keer meer!